De Naamloze Vennootschap

Schooiers-vers De Naamloze Vennootschap

Zij vormden samen de "N.V.".

Geen open, maar gesloten;

Behoefden daarom met hun koers

Niet steeds te koop te lopen;

De éne was "de Directeur",

De ander "Commissaris";

Bij elk financieel verslag

Dacht d'ander "als-'t-maar-waar-is"?

Zij hadden wel geen groot fabriek

En evenmin kantoren;

Bezaten ook geen "mooie slee":

Behoefden nooit te sporen.

Des morgens keken ze naar 't weer,

Of 't vriezen zou of dooien;

Ze vingen dan hun dagtaak aan

En die bestond uit schooien.

Zo liepen zij dag in dag uit,

Als in een dichte nevel;

Hun lunch en hun diner bestond

Uit-klaar-en-louter-snevel;

De tenen staken uit hun schoen,

Hun kleren waren lorren;

Maar fatalistisch namen zij

Hun noodlot, zonder morren.

In Schijndel, ja u kent het wel,

Daar zijn “t royale mensen;

Ze zijn daar vriendelijk van aard,

Zelfs ook voor schooiersmensen;

Daar zouden zij dan op die dag

De-klinken-eens-gaan-lichten,

Een werkprogramma zou dus hier

Hun beider taak verlichten.

Ze zouden met de linkerkant

De Vossenberg beginnen;

Dan over De Elschot en De Kluis,

Daar was nog iets te winnen.

Ze wilden nog, zeer ijverig

De Kerkstraat collecteren;

Toen zagen zij agent van Osch

Die liep te surveilleren.

Van Osch, hij kende de N.V.,

Hij kende dat soort zaakjes.

De directeur zei tot zijn maat:

Zeg-houd-oe-eigen-sjaakjes:

Ze liepen vlug de Pompstraat in

Net of ze meesters waren;

En kochten toen bij Bertha Vink

Kwansuis een paar sigaren.

Ze stapten op Hermalen aan

Daar had, (u kunt dit weten),

Bertje van Vleuten, in die tijd

'n Duvels goei caféke;

Een héét verlangen bij die twee

Deed hun, de pas versnellen;

Maar eerst gingen zij langs de weg

Hun centen zitten tellen.

Dat waren in hun schooiersvak

De heerlijkste momenten;

Vandaag bedroeg de oogst precies

Drie-honderd-en-VlER-centen;

Ze redeneerden lang en breed,

Hoe nu dat geld besteden?

Maar kwamen niet tot een accoord,

Welk voorstel of ze deden.

Toen sprak “de directeur” beslist:

(en trok eens aan zijn knevel)

We-kopen-veur-VlER-CENTEN-brood

En-veur drie-gulde-snevel.

De ànder vloog toen overeind

Hij riep; wel sakkergimme

Wa moete wij toch met twee man

Mè àl dà brood beginnen!

Bronnen, noten en/of referenties