Schijndel in de prehistorie

Voor de prehistorie bestaan geen beschrijvingen, dus moeten we ons heden ten dage een voorstelling proberen te maken van dat landschapstype aan de hand van allerlei vondsten. Wie het wat beter van nabij wil zien doet er goed aan eens een bezoekje te brengen aan bv. Het Oertijdmuseum “de Groene Poort” in Boxtel.
Daar wordt een prachtige impressie van het leven van de oermens in die tijd gegeven. Er is een variatie aan botvondsten en skeletten van bijvoorbeeld de mammoet, de wolharige neushoorn en het oerrund, die goed geconserveerd in deze streken uit de bodem zijn gehaald. Die hele oude lemige bodemlagen zijn op een gegeven moment bedolven geraakt onder een door de wind aangevoerde zandlaag, die wij kennen onder de naam van de Brabantse dekzandrug.
Een fraai voorbeeld van die dekzandrug is het stuk waar de oude nederzetting Schijndel op ligt. Mooi tussen twee beekdalen in nl. het Aadal en het Dommeldal verheft zich de zandrug waarop Schijndel ligt die van zuidoost naar noordwest langzaam afloopt, vanaf de Eerdse Bergen naar de Bodem van Elde.

Op de hogere gedeelten, vooral op de oude akkers rondom de plaats waar de huidige Servatiuskerk staat, zijn vast en zeker nog prehistorische sporen in dat bodemarchief aanwezig, alleen ligt nu alles veilig onder de bebouwing. Die dekzandrug heeft weer wat zwakke uitlopers naar de Houterd, de Molenheide en het Lieseind. Ook bij het Hermalen ligt zo’n hoge rug. Stap je als het ware over het oude Aadal heen dan tref je ook daar weer zo’n smalle zandrug aan waarop de dorpenreeks Berlicum, Middelrode, Bernheze en Veghel ligt. Op die dekzandrug liggen bovendien her en der verspreid nog wat extra verhogingen, die aangeduid worden met “donken”. Die bleken heel geschikt voor bewoning.