Wijboschbroek

Wijboschbroek

Raadsbesluit 29 juni 1954.

De huidige methode van het nummeren der woningen kan niet meer geacht worden te voldoen aan de eisen des tijds.
Herhaaldelijk is gebleken dat in een gebied waar de huizen genummerd zijn met een wijkletter, straten worden aangelegd. Deze straten worden dan van een afzonderlijke nummering voorzien.
Het gevolg daarvan is dan dat er een onderbreking komt in de staande wijknummering, wat tot moeilijkheden aanleiding geeft.
Om deze moeilijkheden op te heffen zou het nodig zijn om een gehele wijk te vernummeren, zodra daar een aantal nummers verdwijnt.
Het zal zonder meer duidelijk zijn, dat zulks met aanzienlijke kosten en veel moeite gepaard moet gaan.
Ook voor de betrokken inwoners en allerlei ambtelijke en andere instanties is het zeer hinderlijk als men de woningen al te dikwijls vernummert.
Gedurende de laatste tijd is in meerdere gemeenten reeds een andere methode terzake van de huisnummering toegepast.
Deze methode bestaat hierin, dat men de wijkletters laat vervallen en daarvoor in de plaats namen aan de daarvoor in aanmerking komende wegen geeft.
De gebieden waarin slechts enkele verspreide woningen of groepjes van huizen staan, geeft men de naam van dat gebied met een afzonderlijke nummering voor elk gebied.
Ter bevordering van het op een snelle wijze bepalen van de juiste plaats waar iemand woont, nummert men bij dit systeem, alle huizen welke aan een belangrijke weg staan, met de naam van die weg.
Met dit systeem bereikt men dat, zodra vernummering van een straat of gebied noodzakelijk wordt, dit slechts beperkt behoeft te blijven tot een straat of een gebied.

Het Wijbosch, vroeger “Weibosch” genaamd, de benaming van dit groot gehucht kan zijn ontstaan wijl het van den eenen kant langs de wei (het broek) en van de andere zijde langs de duinen gelegen was, welke laatste volgens de documenten in het gemeentearchief berustende, vroeger eeuwen met opgaande boomen en kreupelhout beplant waren, zoodat het hellende van dit gehucht weleer gedeeltelijk uit wei en gedeeltelijk uit Bosch bestond waarin vee graasde. Doch volgens de overlevering heeft zich die benaming ontleend aan gewijd bosch, een bosch daarin den Heidenschen tijd een afgod of afgoden vereerd werden. Dit laatste kan wel als zeker worden aangenomen, wijl er in de gemeente ook eene Venusstraat bestaat en aan het eind dier straat een perceel grond gelegen is, van ouds den Dansakker genaamd. Dit gehucht had weleer eene kapel met toren, klok en uurwerk, doch dit gebouw is thans geheel en al gesloopt.

Het gebied Wijboschbroek

Licht en donker spelen een intrigerend spel in het natuurgebied Wijboschbroek. Loop je het ene moment nog door dicht, donker bos, even later kijk je uit over open land met weilanden en knotwilgen. Dan weer filteren slanke, rijzige populieren het zonlicht. Kleinschalige variatie is hét kenmerk van dit klassieke Brabantse boerenlandschap, dat met zijn talrijke lanen, dreven en kronkelende paden uitnodigt tot een wandeling.
Waar “broek” in de naam voorkomt is het meestal van nature nat. Zo ook in het Wijboschbroek. Oorspronkelijk zullen hier moerasbossen hebben gegroeid. Maar die zijn al eeuwen geleden gerooid om plaats te maken voor landbouwgrond. De huidige bossen zijn veel jonger en ze verloochenen hun afkomst niet: ze zijn door mensen geplant en van oudsher bedoeld om hout te oogsten. Vanaf de negentiende eeuw probeerden veel boeren hun karige inkomen aan te vullen door hun eigen stukje bos te planten. Het “geriefhout” werd gebruikt om klompen, hoepels en tonnen van te maken. Hiervoor werden vooral Canadese populieren geplant, die gedijen op vochtige grond. De takkenbossen vonden aftrek bij bakkers en mandenvlechters. Deze geschiedenis van boerenbossen verklaart waarom het gebied zo’n lappendeken van stukjes bos en open land vormt.
Aan de oostkant van het gebied ligt een meer aaneengesloten bosgedeelte. De geschiedenis ervan is ruim een eeuw geleden begonnen met de aanplant van eikenbos op een hoger gelegen zandkop. Direct na de Tweede Wereldoorlog zijn veel naaldbomen zoals fijnspar, lariks en grove den aangeplant voor grootschalige houtproductie: monotone vakken met bomen van één soort en één leeftijd. Inmiddels zijn de ideeën over bosbeheer veranderd en hebben deze bossen een natuurlijker aanzien gekregen. Geleidelijk zijn ze omgevormd tot gemengde bossen met meer verschillende soorten bomen met verschillende leeftijden en hoogtes. In zo’n gevarieerd bos kunnen veel meer planten- en diersoorten leven. Dood hout mag blijven staan of liggen, want het vormt een bron van leven. Mossen en paddenstoelen nemen de stammen en takken in bezit. Op het langzaam verterende hout leven zich talloze soorten insecten uit, die op hun beurt een rijke voedselbron vormen voor vogels. Spechten hakken in het dode hout hun nestholtes uit.
Aan de natte, voedselrijke en leemhoudende grond dankt het Wijboschbroek een bijzondere plantengroei. Oogstrelend zijn de tapijten van bloeiende bosanemonen en slanke sleutelbloemen in het voorjaar. Ook zijn er zeldzaamheden als de zwartblauwe rapunzel en eenbes te vinden. Later in het seizoen trekken de woekerende lianen van de wilde hop de aandacht. Ooit was dit gebied een centrum voor de teelt van hop ten behoeve van bierbrouwerijen.

De eerste huisnummers van het Wijboschbroek in 1954:

Meteen bij het benoemen van het Wijboschbroek werden de eerste huisnummers op 15 augustus 1954 toegekend. Zie voor een compleet overzicht de desbetreffende vernummeringslijst.

Nr.	Oude straat/buurtschap	Nr.	Voorletters	Tussenvoegsel	Achternaam	Opmerking
1	Wijbosch	F 25	P.S.		Donkers
2	Wijbosch	F 24	A.		Korsten
2	Wijbosch	F 24	H.		Bouwmans
2	Wijbosch	F 24			Fransen
3	Wijbosch	F 23	Wed.		Fransen
3	Wijbosch	F 23	L.		Fransen
3	Wijbosch	F 23	Th.		Fransen
4	Wijbosch	F 19	J.		Verkuijlen
5	Wijbosch	F 20	M.		Venmans
7	Wijbosch	F 22	A.P.	van de	Leest
7	Wijbosch	F 22	F.	van de	Leest
8	Wijbosch	F 21	J.J.	van	Balkum
9	Wijbosch	F 76	M.	den	Blanken
10	Wijbosch	F 75	F.C.		Hermes
11	Wijbosch	F 74	H.		Pennings

Bronnen, noten en/of referenties