Heilige Eik in de Meijldoorn

Eikenboom

Uit volksoverlevering uit de negentiende en twintigste eeuw blijkt dat er in de Meijldoorn een heilige eikenboom heeft gestaan. Een heilige eikenboom of koortsboom werd geacht bijzondere krachten te hebben, met name als het ging om de bestrijding van koorts.

De bedoeling was om op de knieën rond de heilige eik te kruipen en eventueel een lapje van de kleding dat de huid had aangeraakt in de boom te knopen.

Ook uit officiële documenten blijkt dat er in Schijndel een plek was die gebruikt werd om ziekte kwijt te raken. De Staten-Generaal kondigde op 3 juni 1750 een plakkaat af waarin gesproken werd over "Paapse Stoutigheden en derselver uitinge". Daarmee werden de in Staats-Brabant aanwezige heilige eiken en heilige hoopjes/heuvels bedoeld. Van die heilige hoopjes bevond zich er een "tussen Schijndel en Den Dungen, omtrent de Mijl-doorn daar de Luijden om kruypen tegen de koorts."

De classis reageerde daarop door er op aan te dringen om deze bomen te rooien en de heuvels gelijk te maken.

Stokkapel Meijldoorn

Niettemin heeft de cultus tot in de 19^de eeuw stand gehouden door op de knieën rond de toen aanwezige eik te kruipen. Om de locatie van de eik te markeren is in 2016 een stokkapel geplaatst naast de daar nog aanwezige eik.

Ditzelfde gebruik wordt genoemd over de Heilige Eik in 't Creijspot.
In hoeverre de beide locaties met elkaar verband houden is onzeker.

Navraag in 2003 in Schijndel bracht nog een derde variant aan het licht, een locatie aan in de buurt van de Dennenboomsehoeve nabij het Creijspot en de Meijldoorn.

De Meijldoorn is de omgeving van de voormalige driesprong (d’n Tip), ’t Creijspot ligt iets meer naar het zuiden en westen daarvan. Het zijn allebei vrij grote gebieden, die aan elkaar grenzen. De toponiemen werden al in de 15e en 16e eeuw gebruikt, maar de zegslieden hebben bij de situering van de cultus de geografische begrenzingen niet altijd precies voor ogen gehad.