Treurwilg

Treurwilg Schijndels

Op donderdag 18 januari 2007 rond half vijf gebeurde het. De treurwilg voor de Servatiuskerk aan de Markt bleek niet langer bestand tegen het geweld van de storm die op die dag over Nederland raasde. Tijdens de val draaide de boom zich nog en kwam daardoor net niet op het gedachteniskapelletje terecht. Binnen de kortste keren had de jeugd de boom als nieuwe speelplek ontdekt.
En zo herhaalde zich de geschiedenis. Op vrijdag 26 mei 1972 werd op deze plek een eeuwenoude lindeboom door de wind geveld. Hoe oud die linde was, is onbekend. De schattingen lopen uiteen van tweehonderd tot driehonderd jaar. “De jeugd nam meteen beslag op de gesneuvelde reus” schreef De Schijndelse Krant een week later.
Aan de lindeboom waren talrijke herinneringen verbonden. Genoemde krant schreef toen onder andere: “Wie herinnert zich nog de oude dame die met haar schaap de gehele zomer door onder deze boom verpoosde. Zij met een handwerk, terwijl het schaap rustig graasde.”
De statige linde, zo’n dertig meter hoog, had een kruin met een omvang van zeker vijftien meter, terwijl de omtrek van de stam bijna vijf meter was. Dat die linde pas in 1972 het loodje legde was eigenlijk verbazingwekkend. Tijdens de granaatweken voor de bevrijding, van september en oktober 1944, had de boom tal van wonden opgelopen door granaatscherven.
Pas zo’n twintig jaar later, toen twee zware zijtakken afbraken, werd duidelijk hoeveel de boom in de oorlogstijd geleden had.
Ingrijpen door de befaamde boomchirurgen van de Gebroeders Copijn uit Groenekan bleek te laat. Ondanks de operatie en de versteviging en verankering met stalen kabels, ging de boom neer op die 26e mei 2007 rond de klok van drie uur ’s-middags. Het aangezicht van de Markt leek geschonden en Schijndel was blij toen op 30 oktober 1972 een nieuwe linde geplant werd. Het was een zilverlinde, geschonken door de firma Van Kaathoven – Steenbakkers en afkomstig uit een park uit Vught. Het transport en het planten van de boom trok veel bekijks. Zelfs de NOS-televisie was erbij om het spektakel vast te leggen. De Vughtse zilverlinde was al 31 jaar oud, vijftien meter hoog en woog zo’n zevenduizend kilo.
“Afgewacht zal moeten worden of de boom de overplaatsing overleeft”, schreef de plaatselijke krant toen. Dat gebeurde dus niet, ook al hadden kenners de kans op succes op negentig procent geschat. De zilverlinde leed een tijdje een kwijnend bestaan en gaf al snel de geest, waarna hij vervangen werd door wat toen nog een piepklein treurwilgje was.

Bronnen, noten en/of referenties