Welkom op Schijndelwiki - de encyclopedie voor Schijndel

U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden.

Klik HIER om lid te worden

Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel.

Tafeltennisvereniging Schijndel

Uit Schijndelwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Tafeltennisvereniging Schijndel[1][bewerken | brontekst bewerken]

Het prille begin[bewerken | brontekst bewerken]

De wieg van de vereniging heeft in de kelder van de voormalige noodkerk van de Hoevenbraak, het huidige wijkgebouw De Vink, gestaan. In het voorjaar van 1965 werd door een aantal ouderen het plan opgevat om jongeren in het weekend op te vangen door spel-, speel- en dansavonden te organiseren. Op de zaterdagavond werd in de kelder gelegenheid geboden om te biljarten, kaarten en ook te tafeltennissen. Uit een groep fanatieke tafeltennissers van de zaterdagavond ontstond de gedachte om een eigen vereniging op te richten. De mensen van het eerste uur waren: Theo van de Zanden, Hans en Gerard Deelen, Ton van Summeren, Jo Vermeulen en de zussen Heessels.
Via de Schijndelse Krant werd op 18 juni 1965 een oprichtingsvergadering bijeen geroepen voor belangstellenden. Dit is de dag die als oprichtingsdatum wordt aangehouden.
De vereniging De Flitsers (S.T.V. De Flitsers '65) startte met 2 tafels en men moest op banken zitten wachten, totdat men ook eens kon spelen. Spoedig kwamen er enkele tafels meer en ook meer leden. Al snel ging de vereniging meedraaien in de kompetitie. Hiervoor was het nodig een goede verlichting te hebben, waarvoor halsbrekende toeren moesten worden uitgehaald om extra lampen boven de tafels te kunnen aanbrengen. Het wierp al snel zijn vruchten af want in maart 1967 had de vereniging met Jan Koolen, Ad Smits, Hans Deelen en Riny Kivits de eerste kampioenen in de vierde klasse en in 1974 werd reeds de landelijke klasse bereikt.
In het voetspoor van het vaandelteam wisten zowel de lagere seniorenteams als de jeugdteams goede resultaten te behalen, zodat er een goede aansluiting binnen de vereniging was.
In 1968 gingen een aantal sportverenigingen op in een algehele sportvereniging. Hierdoor werd de naam veranderd in Alico, de naam waaronder de grootste successen geboekt zijn en naamsbekendheid werd verkregen.
Dat duurde tot 1987 toen de naam gewijzigd werd in "Van Liempd Assurantiën/T.T.V.S.". Hiervoor werden de statuten aangepast op 6 februari 1987. De sponsoring door Van Liempd was gestart in 1980 en duurde tot 2005: 25 jaren! Vanaf het jaar 2005 heet de club: Tafeltennisvereniging Schijndel: T.T.V. Schijndel. T.T.V.S.

Toernooien in Schijndel[bewerken | brontekst bewerken]

In de beginjaren timmerde de tafeltennisvereniging aan de weg middels de organisatie van diverse toernooien.
Plaatselijk door gesloten Schijndelse kampioenschappen en tijdens de Oranjefeesten.
Al spoedig bracht men de moed op om grotere toernooien te organiseren. Begonnen werd met een regionaal teamtoernooi (het zogenaamde Meyerytoernooi). Later groeide dit uit tot een landelijk toernooi met 700 inschrijvingen.
Begonnen in de eigen zaal moest de vereniging via de sportzaal van de L.T.S. naar de sporthal om dit grote toernooi goed af te kunnen handelen.
Enkele mensen die dit toernooi gewonnen hebben zijn: Peter Paro (JCV), Thieu van Vroenhoven (PSV/Cathrien) en Jaap van Spanje (destijds SKF).

Achtkampen[bewerken | brontekst bewerken]

Door de jaren heen hebben diverse leden van de vereniging deelgenomen aan de achtkampen. Sommigen van hen slaagden er in de titel in de voorrondes te behalen en anderen behaalden zelfs de titel in de eindrondes. Om een opsomming van de winnaars te geven is onbegonnen werk, maar desondanks worden ze vanaf deze plaats nogmaals gefeliciteerd met de behaalde titels.
Zelf heeft de vereniging een aantal malen hun zaal beschikbaar gesteld om de voorrondes van dit evenement te organiseren en in 1972 wist de vereniging de finale eindachtkampen naar Schijndel te krijgen. De toenmalige voorzitter Jan de Greef opende het evenement samen met de bondsgedelegeerde Cees Hobbelen.
Hiervoor was de sporthal afgehuurd en op 32 tafels werd het toernooi afgespeeld. Na een dag spelen kreeg de organisatie een pluim op de hoed voor het voortreffelijk georganiseerde toernooi.

Interland Nederland - Polen[bewerken | brontekst bewerken]

Reeds in 1979 had de TTV Alico de bond gevraagd om een interland te mogen organiseren. Dit verzoek werd, mede doordat andere evenementen goed georganiseerd werden, ingewilligd. In 1979 bestond de stad Montfoort echter 650 jaar en was de organisatie afgestaan. Het daarop volgende jaar kreeg de vereniging in het kader van het 15-jarig bestaan de interland wel toegewezen. Het werd Nederland - Polen.
Een maandenlange voorbereiding moest op 17 september 1980 waargemaakt worden. Enkele dagen van te voren kwamen de Polen al naar Nederland en werden gehuisvest in een hotel te Heeswijk. In de eigen clubzaal kwamen de Polen trainen en dat zorgde voor heel wat hilariteit. Velen keken hun ogen uit bij het bekijken van de formidabele backhand van Grubba en toen Kuckharski onder een rally het batje van hand verwisselde, vielen de ogen uit de kassen en stonden ze met open monden te kijken. De dag daarop trainden ze weinig vanwege het overvloedige diner, aangeboden door onze vereniging.
Op 17 september was dus de grote dag in de sporthal. Een 200-tal toeschouwers konden genieten van toptafeltennis en na enkele uren verloor Nederland in de laatste wedstrijd. De stand werd 3-4. Na afloop werd TTV Alico door de heer Roeten, voorzitter van de NTTB, bedankt voor de sublieme organisatie en ze hoopten nogmaals de gast te mogen zijn van TTV Alico. Met hun bloemen en de klompen, een symbool van de regionale nijverheid, gingen alle genodigden en spelers dineren in Heeswijk en kon terug worden gezien op een zeer geslaagd evenement.

Bekerfinales[bewerken | brontekst bewerken]

De bekerwedstrijden hebben lange tijd een grote rol gespeeld. Zowel het deelnemen aan bekerwedstrijden als het organiseren van bekerfinales.
In 1972 trokken supporters, veelal per bromfiets, met toeters en bellen naar Heeze om daar R. Kivits en H. Deelen aan te moedigen in hun strijd tegen Babro uit Esch. Het werd een ruime 3-0 zege en de beker van de tweede divisie ging mee terug naar Schijndel, waar dit nog ruim nagevierd werd.
In 1973 had de vereniging de eer om de bekerfinales te organiseren. Zo'n 200 enthousiaste toeschouwers waren in het tienergebouw aanwezig om Alico 1 voor de tweede maal de beker in de tweede divisie binnen te zien halen. Ditmaal een zwaar bevochte zege over Vice Versa 51 uit Oudenbosch. Voor de vereniging lijkt dit het sportieve hoogtepunt te zijn om in zo'n entourage succes te behalen.
In 1978 werden weer de Brabantse bekerfinales georganiseerd en het was weer een gezellige drukte. In 1978 stond het eerste team ook in de finale te Oss, maar ditmaal werd er niet gewonnen van Luto uit Tilburg.
Het jaar daarop mochten ook de Zuid-Nederlandse bekerfinales worden georganiseerd. Dit bracht de sterkste teams uit Limburg, Zeeland en Noord-Brabant naar Schijndel.

N.K.S. Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

De vereniging is aangesloten bij de Nederlandse Katholieke Sportfederatie. Elk jaar organiseert deze federatie een drielandenwedstrijd Nederland - Duitsland - België in samenwerking met de buitenlandse bonden. Spelers met goed behaalde resultaten in de kompetitie werden hiervoor uitgenodigd. In 1973 werden Hans Deelen en Riny Kivits geselecteerd voor deze wedstrijden te Antwerpen. In het eindklassement werd Riny vierde en Hans eerste. Samen brachten ze de mede de eerste plaats voor Nederland tot stand.
In 1974 en in 1977 werd weer een lid geselecteerd te weten Mari van den Brand. In 1974 op Papendal en in 1977 ergens in Duitsland. Beide keren wist Nederland de overwinning binnen te halen.
In 1975 was het de beurt aan Jo Kuys om Alico te vertegenwoordigen in het Duitse Frechen. De complete Nederlandse ploeg kwam eerst in Sittard bijeen om daarna door te reizen naar Duitsland. Nederland won weer het eindklassement!

Droppingen, voetballen, kampen[bewerken | brontekst bewerken]

Droppingen. Het woord staat voor Jo Kuys. Wat hij sommige leden in het verleden aangedaan heeft, is met geen pen te beschrijven. Jo, de meester in het doldraaien op de 5 vierkante meter en de meester van -keer terug-. Elk jaar beloofde men plechtig er niet meer in te trappen en elk jaar nam hij je beet met eieren die later aardappelen bleken te zijn en met schreeuwende moslims op de Vorstenbossche bergen.
Tijdens de pauze van zo'n dropping was er altijd de snert van de heer en mevrouw Kuys en iedereen liet de soep er altijd goed naar binnen glippen en kon dan vol goede moed beginnen aan het stuk na de rust, wat dikwijls weer veel verrassingen met zich mee bracht. In wat latere tijden hebben Rein van de Greef, Mari van den Brand, Jan Sprang en Martien Schevers vele droppingen verzorgd die ook goed in de smaak vielen.
Niet altijd hoefde een bus of geblindeerde veewagen de deelnemers weg te brengen voor een dropping. Ook hebben de leden menig oriëntatietocht gedaan op de fiets, waaronder de legendarische Tour de France in de Vresselse bossen. Een andere keer was er een fotozoektocht te voet. En als men liever lui dan moe was, pakte men de auto en hield men een autozoektocht.
Naast het beoefenen van de tafeltennissport kunnen en konden de clubleden deelnemen aan diverse andere nevenactiviteiten. Zo voetbalden de senioren regelmatig tegen de jeugdspelers en dat beviel zo goed, dat men zelfs toernooien ging bezoeken van andere verenigingen, zoals Never Despair en het beroemde toernooi van SKF te Veenendaal. Daar bleek dat er te weinig getraind was want men won slechts één wedstrijd per ongeluk omdat J.J. Kuys de bal op zijn hoofd kreeg wat uiteindelijk de bedoeling niet was. De bal belandde in het doel en de voorsprong werd behouden. Voor de deelnemers gold maar één gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen, maar dat is altijd zo als je bijna niets wint.
Naast het voetbal zijn er voor de jeugdleden enkele kampen geweest. Denk maar aan Stevensbeek, Hilvarenbeek en Heeswijk-Dinther. Steeds keerden zowel de leden als de leiding vermoeid en voldaan terug.

Spelen op landelijk niveau[bewerken | brontekst bewerken]

In 1974 werd de landelijke klasse bereikt. Nadat zes jaar met wisselend succes in de promotie-overgangsklasse gespeeld was, kon de vereniging in 1980 geen mooier geschenk krijgen dan het kampioenschap in deze klasse. De vereniging bestond toen namelijk 15 jaar. Riny Kivits, Hans Deelen en Piet Kappen zorgden ervoor dat de vereniging voortaan in de overgangsklasse mocht uitkomen.
Het succes was van korte duur want 2 jaar later belandde men weer in de afdelingskompetitie. Eenmaal mochten ze nog het land in om de eer van de vereniging hoog te houden, maar daarna is het nooit meer gelukt. Riny Kivits, Rien van den Broek en Maarten Gevers waren de laatste der Mohikanen. Ook met de jeugd werd een periode doorgebracht op landelijk niveau. Maarten Gevers, Ton Deelen en Hans van de Greef waren de spelers die tot de landelijke B-klasse wisten door te dringen.

Erevoorzitter, ereleden en leden van verdienste[bewerken | brontekst bewerken]

Erevoorzitter:
1982 Tiny Deelen, overleden op 20 januari 1985;
Ereleden:
1981 Hans Deelen
2005 Gijs van Liempd
Leden van verdienste:
1994 Annie Sprang;
1998 Jan Koolen, overleden op 6 januari 2009;
2005 Marian Berkelmans en Mart Berkelmans;
2015 Gerard Smits.

Bestuurssamenstelling[bewerken | brontekst bewerken]

Van de bestuurssamenstelling in de eerste jaren is weinig meer bekend. Wat wel bewaard is gebleven is dat Jan de Greef in de vroege jaren zeventig, 8 jaar voorzitter is geweest, toen kwam Hans Deelen enkele jaren, waarna Mart Berkelmans, begin jaren tachtig, zeven jaar voorzitter was. Na drie jaar Riny Kivits was Jan Berkelmans zes jaar voorzitter. Eind jaren 90 kon Mart het niet laten en bleef 5 jaar voorzitter. Hij combineerde die taak met die van penningmeester. Dat is Mart nu (2005) alweer voor het elfde jaar. Na twee jaar de unieke constructie "voorzitter van de maand" gehanteerd te hebben stopte dit met de benoeming van Maarten Broeders tot voorzitter.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Documentatie sportverenigingen heemkamer