Sint Barbaraklooster II

Deze pagina is nog in bewerking door de auteur die deze heeft aangemaakt. Gelieve daarom nog even te wachten met aanpassingen en verbeteringen totdat deze mededeling verdwenen is. Excuses voor het ongemak.

Het nieuwe Sint-Barbaraklooster [1953-2011] Ruïnes in Wijbosch In het kloosterarchief bevindt zich een merkwaardig ongedateerd document in de oude spelling, dat een overdruk blijkt te zijn uit het „Brabantsch Schetsboek‟ en handelt over de moed van de Wijbossche mensen om hun dorp te laten herrijzen uit de puinhopen. Dat is op zich een boeiend verhaal waarvan de auteur onbekend is. Hij schrijft in plastische bewoordingen onder de titel …„Herlevend Wijbosch‟ …het volgende: “Wie in de eerste maanden na de bevrijding Schijndel en meer speciaal Wijbosch bezocht, was zeer getroffen bij het zien van de schier weergalooze vernieling hier door het oorlogsmonster aangericht. De bevolking van het Wijbosch was vrij, maar zij had de vrijheid moeten betalen met kerk, klooster, school, pastorie, haardsteden, have en goed. De goede kerk van Wijbosch, eens de trots van het kleine plaatsje, was door het aanhoudend geschut opengereten en binnen was het een trieste wirwar van puin, binten en banken, de vriendelijke pastorie stond op instorten, het rusthuis van de Zusters van Schijndel, de mooie school en zoo menige knappe boerderij met den grond gelijk gemaakt. Het land van Schijndel tot Wijbosch was een en al granaattrechter, boomen lagen voorover gevallen over den weg, overal stonden stukgeschoten vehikels en daar tusschen zochten de bewoners naar datgene wat er van hun aardsche goederen was overgeschoten. Ze zochten maar vonden niets of kwamen tegen den avond terug met hun schamele buit, wat gedeukt en verbogen huisraad, een kapotte wekker, een gescheurde foto…De fut was er uit en dat was zoo ‟t geval met heel Wijbosch, er werd wat gesloopt, door anderen, maar verder gebeurde er niets., de slag was te raak geweest….Wijbosch was dood. Maar ziet, met het ontlui-