Sarbatios

Sarbatios

Meester A.Th.J.H. van Tuijl (Duizel 1913-Schijndel 1975), burgemeester van Schijndel, was ook secretaris van het kerkbestuur van de Sint Servatiusparochie centrum. Hij werd door kapelaan A.C. Schröder (Tilburg 1924-Hertme 1964) rond 1957 ingefluisterd, de sterfdag van Sint Servatius, 13 mei 384 weer met ere te gedenken, zoals in vroeger jaren gebruikelijk was. Op 13 mei 1957 werd te 10 uur een solemnele H. Mis opgedragen, bijgewoond door velen uit Schijndel, ook door de gemeenteambtenaren, die dankzij Louis van Tuijl er een vrije dag aan overhielden.

Sint Servatius (Sarbatios) is afkomstig uit het Oosten, Armenië. De legende zegt, dat hij familie was van Maria. Moeder Anna had een zus, Emeria: haar achterkleinzoon zou Servatius zijn en aldus een verre neef, een bloedverwant, van Jesus van Nazareth. Hoe dan ook, hieruit blijkt, dat Sint Servaas ook toen al als een belangrijk personage werd aangemerkt. Hij wordt vermeld in de kring van de bisschoppen van Gallië. Daardoor was hij invloedrijk op het concilie van Sardica in de strijd tegen de Adrianen, die de goddelijkheid van Christus niet wilden erkennen.
De bisschop van Tongeren was gestorven. Hij had tevoren zijn bisschopsstaf op het altaar laten leggen voor zijn opvolger. Door een teken uit de hemel begeleidde een engel Servatius naar Tongeren, waar de kerk vol was met priesters en gelovigen. De metgezel van Servatius veranderde in een lichtende gestalte en gaf de staf aan hem, Servaas. Tongeren had zijn nieuwe bisschop.
Servatius werd in tijden van zondeval en rumoer door de Hunnen, naar Rome gestuurd. In zijn droom, een visioen, kwam Sint Petrus hem een zilveren sleutel bezorgen, waardoor Servaas de macht kreeg, zonden te vergeven aan boetelingen. Wie geen boete deed, zou lichaam en ziel verliezen!
Sint Servaas wordt sindsdien altijd afgebeeld met de staf en de sleutel, ook in Het Wapen van Schijndel. De draak aan zijn voeten duidt op zijn strijd tegen de Arianen.
Het werd rumoerig in Tongeren. Steeds meer horden maakten het onveilig. Bovendien waren die uit Tongeren niet zo gesteld op de strenge bisschop. Maastricht kwam tot bloei en door dit alles verplaatste bisschop Servaas zijn zetel naar Maastricht, waar hij in hoog aanzien kwam te staan en nu nog uitbundig wordt vereerd. Op het einde van de vierde eeuw, waarschijnlijk op 13 mei 384, stierf hij in Maastricht.
Servatius zou als bisschop van Maastricht heel zijn bisdom waartoe Schijndel ook zou hebben behoord, hebben bezocht. Door zijn wonderen na zijn dood werd hij alom vereerd en mede daardoor hebben vele parochies de H. Servatius tot patroon gekozen, o.a. Dinther, Schijndel, Erp en Loosbroek. De kerk van Sint Servaas in Maastricht zou zelfs rechten bezitten in de kerk van Dinther. De Proost van het kapittel te Maastricht, de baas dus van de kanunniken, een voornaam man, had kerkelijke eigendommen in Dinther en Schijndel en had daardoor, wellicht zoveel invloed in onze streken dat ook daarom Sint Servaas als patroonheilige werd gekozen. De parochie van Dinther is, naar wel als vaststaand wordt aangenomen, 166 jaren ouder dan die van Schijndel en had meer rijkdom. Aldus wordt Dinther wel beschouwd als de moederkerk van Schijndel en had zij daardoor ook invloed op de ontwikkelingen van de dochter, o.a. op het benoemingenbeleid. In 1331 wordt geregeld, dat Schijndel niet meer onder het patronaat van Dinther viel. Rest nog te vermelden, dat de parochie van Schijndel-dorp op haar beurt in 1884 als moederkerk van de toen opgerichte kerk in Wijbosch fungeerde. Ook die van Wijbosch is toegewijd aan de H. Servatius.

Bronnen, noten en/of referenties