Hendrikus van Kasteren (1914 - 2003)

Gouden bruiloft Van Kasteren – Louwerensen

Het lijkt Harrie van Kasteren en zijn vrouw Dineke Louwerensen niet gegeven om eens een keer onder gewone omstandigheden een huwelijksfeest te vieren in de Sint Servatiuskerk. Toen zij op 23 januari 1945 voor het altaar verschenen was de kerk aan de Markt in feite nog een bouwval ten gevolge van de bombardementen van enkele maanden eerder. Een paar dagen na hun huwelijk kwamen stukken van het dak naar beneden en werd de kerk om veiligheidsredenen gesloten.
Toen zij 25 jaar getrouwd waren was de kerk gesloten wegens werkzaamheden en ook nu, nu zij hun gouden bruiloft vieren, kunnen ze niet in de Sint Servatiuskerk terecht omdat de kerk opnieuw een grote opknapbeurt krijgt. De H. Mis is daarom op maandag 23 januari 1995 in de kapel van het Moederhuis aan de Pastoor van Erpstraat om 13.30 uur.
Harrie en Dineke, beiden tachtig jaar nu, hebben hun hele huwelijksleven eigenlijk op dezelfde plaats gewoond in “d’Eld” aan de Gemondseweg. Eerst in het ouderlijk huis van Dineke en vanaf 1968 in een nieuwe woning vlakbij de oude boerderij. Die verhuizing, al was het maar een paar meter, ging Dineke indertijd zo aan het hart dat ze maar moeilijk kon wennen, zij had heimwee volgens haar kinderen.
Harrie van Kasteren heeft altijd geboerd. Klein begonnen groeide de zaak uit tot een flink bedrijf. Zijn grote liefde waren echter zijn kippen, die waren zijn lust en zijn leven. Hij had er zo’n 2400 en van overal kwamen de klanten voor de eieren. “Bij ons kwam nooit peperkoek op tafel behalve wanneer er bezoek was. Dus hadden we altijd peperkoek want er was altijd iemand”, vertelt een van de dochters.
En terwijl Harrie druk in de weer was met de koeien, de kippen en met de groenten, want twee keer per week ging hij daarmee naar de markt, had Dineke haar handen vol aan het huishouden van 7 kinderen. “Vroeger ging alles heel primitief” weet ze zich nog goed te herinneren. En zij vertelt van het water putten, het stoken van het vuur voor de was, het koken van de varkensketel en het melken in alle vroegte. “Het was primitief, maar het ging toch”. Een ook in de oude woning was het behelpen met zoveel mensen in huis. Want naast Harrie en Dineke en de kinderen hebben er ook nog de oma’s en enkele broers ’n tijdje ingewoond. Die boerderij was alleen via een smal vondertje vanaf de weg bereikbaar. Dineke herinnert zich nog hoe pastoor Vinken ooit met fiets en al van het vondertje de sloot inschoof. En zo wonen ze nog steeds heel tevreden aan de Gemondseweg. Vijftien jaar geleden hebben ze hun bedrijf aan de kant gedaan. “We hebben het hier goed naar onze zin”, zo zeggen ze, “we kunnen ons eigen nog doen. En je weet maar nooit waar je nog eens ooit terecht komt”.
Harrie en Dineke kaarten veel, Harrie tuiniert nog z’n best en is een groot sportliefhebber. Hij houdt alles bij in de krant en op de televisie waarop het Rad van Fortuin Dineke’s lievelingsprogramma is. En ook boodschappen doen is Harrie’s taak.
Wie het gouden paar wil feliciteren is op 23 januari 1995 welkom op de receptie in de Boerenhofstede van 18.30 tot 19.30 uur.

Bronnen, noten en/of referenties