U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 9 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Dieje mens uit Scheijndel
“Dieje mens uit Scheijndel"[1][bewerken | brontekst bewerken]
Antoon Coolen, de Brabantse volksverteller, (1897-1961) heeft in 1955 een gedenkboek over Jansen de Wit geschreven. Een gedegen werk met de titel “Van Breischei tot 75 gauge". Hij verhaalt daarin over de echte zeeheld Jan van Amstel uit het Lutteleind en hij vertelt hoe het bedrijf begon met lange priestersokken. Later worden de nonnekes betrokken bij de afwerking van wufte nylonkousen. Coolen was met zijn vrouw Gerda op 14 september 1955 aanwezig bij het bedrijfsjubileum van JedeWe. Later in het jaar bezoeken ze met het echtpaar Jansen, Strijn Streuvels in Vlaanderen. In het najaar van 1933 verschijnt van de hand van Anton Coolen de novelle “De man met het Jan Klaassenspel". Nolda, de ongetrouwde dochter van de oude Corneliske Schoondewiel, speelt daarin een hoofdrol. Stroper Proens heeft ze al eens afgewezen. “Nog nie, zee Nolda, al waarde gij den enigste mens op de wereld”. Maar dan komt uit den vreemde een man met bontkraag, "gestriepte" broek en bemodderde gele schoenen opdagen. Corneliske wil hem wegsturen maar Nolda maakt koffie en een snee brood voor hem. Hij demonstreert zijn Jan Klaassenspel en zegt dat hij uit Scheijndel komt en alleen op de wereld is. Uiteindelijk later op de avond gaat hij weg en Nolda speelt mijmerend met de poppen van het spel. De volgende dag wordt de man uit Scheijndel met de koster dronken in het café, maar hij mag van de pastoor toch zijn voorstellingen doen voor de schoolkinderen. Groot succes, de kinderen en de nonnen lachen om het hardst. Nolda laat de man uit Scheijndel later op de avond weer binnen. Ze schenkt borrels, ze giechelen en maken plezier. De liefde is in het spel. De volgende dag fietst hij weg met Nolda's fiets naar Horst America. Nolda weet dat hij niet meer terug komt en de dorpsmensen komen “toffelen" vanwege de weggestuurde vrijer uit Scheijndel en het afgesprongen huwelijk. Corneliske loopt vol verdriet omdat zijn dochter zwanger is, naar het donkere water, maar keert toch weer om. Aan een "zeelke" verhangt hij zich op zolder. Proens, intussen, sart Nolda: "Oe fiets is nooit meer teruggekomen". Da's ook nie erg", zegt Nolda, “Een wieg heb ik harder nodig". Dieje mens uit Scheijndel kwam nooit meer terug.
Bronnen, noten en/of referenties
|