Schijndelse emigranten

Schijndelse emigranten

Begin jaren vijftig van de vorige eeuw ontstond in ons land een emigratiegolf. Vanwege allerlei redenen besloten Nederlandse gezinnen hun heil te zoeken in landen die destijds een sterke ontwikkeling doormaakten en als het ware bedelden om mensen die met de inzet van hun beste krachten deze ontwikkeling en vooruitgang konden ondersteunen. Favoriete landen ware Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en in mindere mate Amerika.
Nieuwsgierig en belangstellend hoe de Schijndelse emigranten het was vergaan in het land van hun keuze, ondernam heemkundelid A. Duffhues een tijdrovend initiatief om de verblijfplaatsen van oud-Schijndelaren te achterhalen, waarna hij de gevonden personen een enquêteformulier toestuurde waarin de ervaringen van hun nieuwe leen onder woorden konden worden gebracht. De reacties waren veelzijdig. De ene emigrant vond een verslag van een paar woorden voldoen, een andere kwam woorden tekort en stuurde ook foto’s om zijn of haar relaas te onderbouwen, waaronder het verhaal van Christina Paulina van Kaathoven.
Christina Paulina (roepnaam Christina) van Kaathoven werd in Schijndel geboren op 25 juni 1924. Zij woonde destijds bij haar ouders in de Toon Bolsiusstraat en werkte als winkelverkoopster. Zij was ongehuwd. Haar zus Mien was enkele jaren daarvoor geëmigreerd naar Canada. Zij was getrouwd en had een gezin met 8 kinderen. In haar brieven naar huis gaf ze aan tevreden te zijn met haar bestaan in Canada maar dat het een hele opgave was om haar grote gezin op orde te houden. Zij werd ernstig ziek waardoor ze haar werkzaamheden als huisvrouw onmogelijk kon verrichten. Een noodsignaal naar Schijndel bracht Christina ertoe om hieraan gehoor te geven en op 28 juni 1965 vloog zij richting Canada.
Zij schreef ruim 20 jaar geleden:
Gedurende de zeven maanden dat ik in Esterhazy was leerde ik de Deen Soren Pedersen kennen en na 5 maanden terug in Schijndel ging ik weer naar Canada waarin Soren en ik op 24 juli in Esterhazy in het huwelijk traden. Soren was toen 47 jaar. De eerste jaren leefde we in de zomer op de boerderij waar Soren werkte in Hazelcliffe en in de winter in Esterhazy waar hij in de ijshal als ijsmaker werkte. In 1968 kochten we een huis in Esterhazy waar we nu nog wonen.
Mijn leven hier is heel interessant geweest. Ontmoetingen met vele nieuwe mensen, omstandigheden en cultuur, maar ook vroeg het een groot aanpassingsvermogen en een open zijn voor anderen, maar dat verrijkt de geest. Wij hebben geen kinderen dus ons leven was meer naar buiten gericht, de kerk, de gemeenschap en muziek hebben altijd een grote plaats ingenomen in mijn leven. Het lidmaatschap van het kerk- en communitykoor heeft me veel plezier gegeven en nieuwe vrienden. Het was een vergoeding voor het gemis van familie, vrienden en werk in Schijndel.
Daar we beiden nogal creatief zijn hebben onze hobby’s ons door de lange, koude winters geholpen die we in de prairies ervaren. De veranderingen in de kerk kwam wat langzamer hier dan in Nederland, maar het was voor mij een aanleiding om me er meer ij te betrekken als lid van de parochieraad en de Catholic Women League. Er was gelegenheid om cursussen te volgen en me te verdiepen in Bijbelstudie, sociale- en familieomstandigheden hier en meteen mijn Engels op te halen.
Met mijn man Soren die van geschiedenis houdt zijn we vanaf het begin lid geweest van de Museumsociety in Esterhazy en hebben tentoonstellingen georganiseerd. Esterhazy heeft een zeer gemengde populatie, emigranten van Oost- en West-Europa, India, Engeland, Scandinavië enz. Heel interessante mensen, cultuur en werk is er te vinden. En vooral ook wat de vrouwen hebben gedaan in hun pioneersdagen. Een borduurtentoonstelling van verschillende landen bracht veel aan het licht, een old fashion modeshow en niet te vergeten quilten. De jaren in de landbouwsector in Tantallon als directeur hebben me ook veel voldoening gegeven. Talenten ontvangen en gegeven…
Beiden hebben we nu ons pensioen maar blijven toch actief zo lang onze gezondheid het toelaat. Er zijn altijd wel mensen en organisaties die je nodig hebben en waar je je nog verdienstelijk kunt maken.
Schijndel, Nederland ligt me nog steeds aan ’t hart en ik blijf dankbaar voor de mooie en rijke jaren daar, die me toch voorbereid hebben om een nieuw leven te beginnen samen met Soren hier; dat heeft veel voldoening gegeven. Geloof, vertrouwen in God heeft er veel mee te maken.

Bronnen, noten en/of referenties