U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Prinses Margrietstraat
Margrietstraat
Raadsbesluit 13 januari 1950.[1]
De benamingen Julianaplein, Wilhelminalaan, Bernhardstraat, Beatrixstraat, Irenestraat, Margrietstraat, Marijkestraat en Prins Hendrikstraat spreken voor zichzelf. Zij moeten gezien worden als een eerbiediging van de levende leden van ons huidige dierbare Koningshuis.
Raadsbesluit 9 januari 1976.
Naam gewijzigd in Prinses Margrietstraat.
Aanvullende informatie[2]
De Prinses Margrietstraat is, hoe kan het ook anders, te vinden in de Hoevenbraak waar het vrijwel overal "Oranje boven" is. Het is een rustige woonstraat van bescheiden omvang, gelegen tussen de Bernhardstraat en de Willem III straat. Prinses Margriet mag wellicht de minst besproken telg uit het gezin van Prins Bernhard en Koningin Juliana genoemd worden. Waar Irene, Christina en ook Beatrix meermalen de voorpagina haalden, bleef het vrijwel altijd rustig rond Margriet en haar Pieter, al hadden sommigen er wel moeite mee dat Margriet als eerste Oranje-telg trouwde met een "gewone" burger. Zelfs ondanks dat Mr. Pieter van Vollenhoven afstamde van een oud en vooraanstaand Nederlands geslacht. Prinses Margriet werd in 1943 in Ottawa, Canada, geboren. Vanwege de Tweede Wereldoorlog was de Koninklijke Familie hierheen uitgeweken. Toch zag Margriet niet op Canadees grondgebied het levenslicht. De kamers van het ziekenhuis waar zij ter wereld kwam, waren immers tijdelijk tot "niet Canadees grondgebied" verklaard. Vermeldenswaard is dat een van haar "peten" de Nederlandse koopvaardij is. En grappig is dat Margriet, net als haar zussen lid van de scouting, bij de kabouters door het leven ging als "Kabouter Vrolijk". Prinses Margriet mag een beetje beschouwd worden als de reserve-koningin van Nederland en speelt tevens een vooraanstaande rol bij het Rode Kruis. Als gediplomeerd verpleegster voer ze tot aan haar huwelijk in 1967 op het hospitaalschip Henri Dunant en later was ze president van het Internationale Rode Kruis en de Rode Halve Maan. Zij heeft ook haar naam gegeven aan het Prinses Margrietfonds dat is opgericht om mensen in gebieden waar veel natuurrampen voorkomen, weerbaarder te maken zodat ze beter weten hoe te reageren bij een ramp.
| Bronnen, noten en/of referenties |