Bewerken van Openbare Bibliotheek

“Voorbehouden lectuur", een term die de bibliotheekbezoeker vandaag de dag vreemd in de oren zal klinken, gaf in de dagen van de parochiebibliotheken aan hoe bedillerig de uitleen geregeld was. Men stond bijzonder huiverig tegenover alles wat niet precies strookte met hetgeen de kerk voorschreef. G. van der Bruggen, van 1952 tot 1976 werkzaam bij de parochie bibliotheek van de Hoevenbraak, heeft het aardig beschreven in een brochure die verscheen bij het 10-jarige bestaan van de Openbare Bibliotheek. Niemand durfde toentertijd te vragen naar boeken uit de categorie van de voorbehouden lectuur. Pas als de leiding van de bibliotheek, veelal bestaande uit de kapelaan en enige onderwijzers, had besloten dat iemand kon worden beschouwd als een gevormd lezer, kwam er wel eens zo'n boek over de toonbank. Aan de hand van een passage uit de Boerenpsalm van Felix Timmermans laat van der Bruggen zien waarin het gevaarlijke van zo'n boek wel niet bestond. In die tekst moet de hoofdpersoon met zijn koe naar de stier. Geïnspireerd door de manier waarop de stier zich van zijn taak kwijt, zoeken de hoofpersoon en de boerin de hooizolder op. Wie dit had mogen lezen, kreeg voortaan alles in handen, dat was een rijpe lezer! Die mocht bijvoorbeeld ook het werk van Antoon Coolen lezen. Want al was Coolen een geliefd auteur, veel van zijn werk stond op de plank “voorbehouden lectuur". De collectie van de parochiebibliotheken bestond vooral uit ontspanningslectuur, zoals Van der Bruggen schrijft, “cowboyboeken, detective- en onschuldige, zoetsappige liefdesromans.”