Bewerken van Openbare Bibliotheek

== '''De [[Openbare Bibliotheek]] in Schijndel''' ==

“Spreker vraagt zich af, wanneer we dit voorstel verwerpen, krijgen we dan nog ooit de kans in het hartje van Schijndel over zulk pand te beschikken." Dat staat te lezen in het verslag van de raadsvergadering van 13 april 1956. Met de spreker is bedoeld burgemeester [[A.Th.J.H. van Tuijl]], die in die vergadering een pleidooi hield voor een volwaardige bibliotheek in Schijndel. Het pand waarvan sprake is, is dat van de fa. [[Van Roessel]] aan de [[Markt]]. De raad zag niet veel in het voorstel van het college. Het was te duur en men verwachtte weinig belangstelling van de kant van de bevolking. De opkomst van de televisie zou daarvan de belangrijkste oorzaak zijn en daarnaast beschikten de mensen zelf over boeken. Kortom, de plannen waren veel te voortvarend. En dat terwijl het ging om een startsubsidie van f. 2.800,-- en een bedrag van f. 4.800,-- voor het daaropvolgende jaar. Van Tuijl heeft gelijk gekregen. Het heeft bijzonder lang geduurd voordat er opnieuw een kans kwam voor de openbare bibliotheek, meer dan 12 jaar. Tot die tijd heeft lezend Schijndel zich moeten behelpen met de drie parochiebibliotheken die het dorp rijk was.

“Voorbehouden lectuur", een term die de bibliotheekbezoeker vandaag de dag vreemd in de oren zal klinken, gaf in de dagen van de parochiebibliotheken aan hoe bedillerig de uitleen geregeld was. Men stond bijzonder huiverig tegenover alles wat niet precies strookte met hetgeen de kerk voorschreef. G. van der Bruggen, van 1952 tot 1976 werkzaam bij de parochie bibliotheek van de Hoevenbraak, heeft het aardig beschreven in een brochure die verscheen bij het 10-jarige bestaan van de Openbare Bibliotheek. Niemand durfde toentertijd te vragen naar boeken uit de categorie van de voorbehouden lectuur. Pas als de leiding van de bibliotheek, veelal bestaande uit de kapelaan en enige onderwijzers, had besloten dat iemand kon worden beschouwd als een gevormd lezer, kwam er wel eens zo'n boek over de toonbank. Aan de hand van een passage uit de Boerenpsalm van Felix Timmermans laat van der Bruggen zien waarin het gevaarlijke van zo'n boek wel niet bestond. In die tekst moet de hoofdpersoon met zijn koe naar de stier. Geïnspireerd door de manier waarop de stier zich van zijn taak kwijt, zoeken de hoofpersoon en de boerin de hooizolder op. Wie dit had mogen lezen, kreeg voortaan alles in handen, dat was een rijpe lezer! Die mocht bijvoorbeeld ook het werk van Antoon Coolen lezen. Want al was Coolen een geliefd auteur, veel van zijn werk stond op de plank “voorbehouden lectuur". De collectie van de parochiebibliotheken bestond vooral uit ontspanningslectuur, zoals Van der Bruggen schrijft, “cowboyboeken, detective- en onschuldige, zoetsappige liefdesromans.”