Michiel de Ruijterstraat

Michiel de Ruijterstraat

Raadsbesluit 12 januari 1962.

Michiel Adriaanszoon de Ruijter, Nederlands grootste vlootvoogd, geboren 24 maart 1607 te Vlissingen, overleden 29 april 1676. Geboren uit zeer eenvoudige ouders.
Ging zeer jong naar zee, voer ter koopvaardij, bracht zichzelf school- en vakkennis bij. Voer afwisselend op koopvaardij- en op oorlogsschepen, welke beide soorten schepen toen nog weinig uiteen liepen.
In 1652 (1e Engelse zeeoorlog) ging de Ruijter voorgoed naar de oorlogsmarine over en nam als onderbevelhebber aan vele slagen deel. Hij beschermde nadien de koopvaardij tegen Franse en Barbarijse kapers. Tot de voornaamste overwinningen, welke de Ruijter bevocht, mogen gerekend worden, het verslaan van een Zweedse vloot waardoor de sluiting van de Sont voor vreemde oorlogsschepen (Zweedse alleenheerschappij in de Oostzee) werd voorkomen (1658 – 1660). Tijdens deze zeeslag heeft Jan van Amstel, die intussen reeds de rang van zeekapitein had bereikt en die onder onmiddellijk bevel van de Ruijter stond, veel roem verworven. De Ruijter leidde in 1667 de tocht naar Chatman, waarbij grote verliezen werden toegebracht aan de opgelegde Britse vloot. Vervolgens werd de Theems geblokkeerd, hetgeen veel heeft bijgedragen tot een bespoediging van de vredesonderhandelingen. Tijdens de derde Engelse Zeeoorlog behaalde de Ruijter in de slag bij Kijkduin de overwinning. Nog moge genoemd worden de zeeslag in de Middellandse Zee tegen Frankrijk.
Ten gevolge van een verwonding in de zeeslag bij Etna (22 april 1676) overleed hij den 29 d.a.v. Dit was de eerste verwonding in zijn leven. Het stoffelijk overschot werd later naar Nederland overgebracht en in de Nieuwe Kerk te Amsterdam bijgezet.