Bewerken van Karel Johannes Keetels (1926 - 2017)

{{Infobox persoon
| naam           = Karel Johannes Keetels
| foto           = [[Bestand:Karel Johannes Keetels (1926 - 2017).jpg|300px]]
| tekst          = 
| volledige naam = Karel Johannes Keetels
| roepnaam       = Karel
| geboorteplaats = Heeswijk
| geboortedatum  = 30 augustus 1926
| doopdatum      =
| overl.plaats   = Sint Michielsgestel
| overl.datum    = 26 januari 2017
| partner(s)     = Riek (Zus) van Dijk
| beroep(en)     = adjunct directeur
| bidprentje     =
| gedachtenisprent =
}}

== '''Karel Johannes (Karel) <ref>Herinneringsboek van Schijndelse militairen in Nederlands-Indië "Hop en Palmen".</ref>'''==
Zoon van: [[Cornelius Keetels (1889 – 1977)|Cornelius Keetels]] en Antonetta Manders<br>
Geboren: 30 augustus 1926<br>
Toenmalig adres: [[Boschweg]] 68<br>
Legerplaats: Maastricht<br>
Legeronderdeel: 4 - 6 R.I.<br>
Legernummer: 260830136<br>
Rang/functie: soldaat<br>
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 20 juni 1947<br>
Naam van de boot: Sloterdijk<br>
Verblijf op: Midden Java<br>
Datum terugkomst: 24 oktober 1949<br>
Naam van de boot: Groote Beer<br>
Laatst bekende woonplaats: Schijndel<br>
Overleden: 26 januari 2017 in Sint-Michielsgestel<br>

== '''Herinneringen van Karel'''==
Een dag uit mijn leven in Nederlands-Indië.<br>
Het was woensdag 20 augustus 1947. We moesten om vier uur opstaan. Na de gebruikelijke ochtendrituelen stonden we om zes uur gepakt en gewapend gereed. We hadden ook nog een handgranaat gekregen. Samen met de jongens van elf R.I. O.V.W. vertrokken we per wagen. De rit was van korte duur. Een kilometer of drie schat ik.<br>
Aan de voet van een berg werd gestopt en moesten we uitstappen. Veel tijd om te genieten van het mooie uitzicht was er niet. Al spoedig klonk het commando de berg op te gaan. Dat viel waarachtig niet mee. Het heeft heel wat zweetdruppeltjes gekost.<br>
De berg was maar 900 meter hoog, maar de volle uitrusting werd steeds zwaarder.<br>
Na de top bereikt te hebben ging het even omlaag. Nu volgde de tweede bult. Die was een graadje hoger dan de eerste. Op een gegeven moment liepen we zelfs in de wolken. Bij het beklimmen van deze berg werden we geconfronteerd met de tegenstander. Van op afstand zagen we drie gewapende soldaten op ons afkomen. We openden het vuur en gingen in looppas de berg op. Dat was een minder gezellige onderneming, want boven op de berg konden ze ons mooi opwachten. Maar dat is het risico in een tweestrijd. Ze hielden er een bepaalde tactiek op na. Ze lieten zich zien en als je dacht, dat ze zich over wilden geven, dan namen ze de benen.<br>
Op dat moment gingen wij er met duivels geweld achteraan. Eenmaal de top van de berg bereikt hebbende lieten we de wapens spreken. Dat was slechts even. Daarbij bleek, dat er een de kraaienmars had moeten blazen. Een tweede was kennelijk goed geraakt, getuige het bloedspoor dat hij achterliet. Een beetje verderop vonden we een schoen, waarin de kogelgaten duidelijk te zien waren. Aan de schoen te zien hadden we met een jap van doen. <br>
Na deze schermutseling vervolgden we onze weg. Toen we in het zicht van een suikerfabriek kwamen werd plotseling het vuur op ons geopend. Met mortier en bren werd dit beantwoord. Daarbij waren er, van de tegenpartij, een paar voor vriend "hein".<br>
Tot zover verliep de actie voor ons voorspoedig en mocht het zo voortgaan. In een kampong-hut pakten we tien gewapende extremisten, die we als krijgsgevangenen meevoerden.<br>
Inmiddels hadden we de demarcatielijn ver overschreden. Omdat dit het gevolg was geweest van het weerstaan van aanvallen, was het geoorloofd. Er werd besloten terug te keren. Nu ging het merendeels bergafwaarts en dat viel reuze mee. Onderweg ontdekten we een bron met helder water. Daar hebben we onze dorst gelest. Voor zover ik me herinner, was dit de eerste keer in Nederlands-Indië, dat we onderweg water dronken. Normaal gesproken dronken we veel klappers, maar die vindt je in de bergen niet. Dan moet je meer denken aan kapok- en cacaoplantages.<br>
Deze dag, waarop we de eerste zware patrouille liepen, of als u wilt deelnamen aan een actie, is voor ons bijzonder goed verlopen. Later ben ik gewond geraakt, waardoor ik het gewondeninsigne gekregen heb.

== '''Koninklijke Onderscheiding<ref>Gemeentebestuur Schijndel 1960 - 1990, BHIC 5183/4023 (1985 - 1989)</ref>'''==
De heer K.J. Keetels, adjunct-directeur van Awido Fabrics B.V., kreeg op 29 april 1988 de eremedaille in goud uitgereikt door de burgemeester.
De heer Keetels kreeg de onderscheiding vanwege zijn jarenlange, bijna 46 jaar, inzet en verdienstelijk werk in de textielbranche.<br>

== '''Draaginsigne Gewonden''' ==  
Op 25 januari 1995 ontving de heer Keetels uit handen van [[Gerard Marie Scholten (1933 - 2020)|burgemeester Scholten]] het Draaginsigne Gewonden en bedankte de burgemeester hem namens de gemeenschap voor wat hij voor die gemeenschap had gedaan onder omstandigheden waarvoor hij zelf niet gekozen had.<br>

== '''Krantenartikel <ref>Schijndelse krant 28-10-1949</ref>''' ==

TERUGKEER UIT INDONESIE.<br>
Met de „Grote Beer” arriveerde Maandag in de namiddag onze dorpsgenoot Karel Keetels, die na ruim tweearige afwezigheid weer bij z'n ouders terugkeerde. Hoewel nog 'n beetje bruin, ziet hij er heel goed uit en we twijfelen er niet aan of hij zal spoedig weer geheel hersteld van de ondervonden moeilijkheden, zijn werk kunnen hervatten.<br>
De buurt vierde de blijdschap over de behouden thuiskomst mee en had voor 'n keurige versiering en verlichting gezorgd. Daarnaast vertolkte H. van Liempd de gevoelens van de buurt en bood hij enige mooie geschenken aan waaronder. 'n vulpen. Kapelaan Witlox sprak namens Kath. Thuisfront hartelijke woorden van welkom. Ook Ant. Kemps voerde het woord namens de handboogschutterij [[Landmans Unie]] en Jos Kemps namens de Kajotters.

== '''Krantenartikel <ref>Schijndels Weekblad 27 januari 1995</ref>''' ==

Gewond.<br>
Karel Keetels was van juli 1947 tot oktober 1949 in het toenmalige Nederlandsch Indië. Hij was ingedeeld bij het Vierde bataljon van het Zesde Regiment van de Koninklijke Landmacht. Van zijn bataljon sneuvelde eenentwintig militaire, onder wie zijn vriend en dorpsgenoot [[Marinus Josephus Hendrikus van Zoggel (1926 - 1949)|M. van Zoggel]]. Burgemeester [[Gerard Marie Scholten (1933 - 2020)|Scholten]] vermeldde hoe Keetels lang de gevolgen van toen had moten dragen.<br>
Keetels toonde zich blij met zijn onderscheiding "maar er zijn er te weinig die hem nog krijgen" was zijn mening.<br>
Burgemeester Scholten noemde het een goede zaak dat deze onderscheiding is ingesteld. "Je kunt zeggen, het is allemaal zo'n tijd geleden, moet je dat nog wel doen. Maar voor wie het meegemaakt heeft is het vaak nog alsof het gisteren gebeurd was".<br>
De uitreiking van de eretekens in de raadzaal van het gemeentehuis werd bijgewoond door een groot aantal familieleden en bekenden van de heer Keetels.<br>

{{appendix}}
[[categorie: Keetels|Karel Johannes]]
[[categorie: Militair]]
[[categorie: Fabrieksdirecteur]]
[[categorie: Eremedaille in goud in de Orde van Oranje-Nassau]]
[[categorie: Draaginsigne Gewonden]]
{{DEFAULTSORT: Keetels}}