De Jonge Werkman

Van De Jonge Werkman is niet zo heel veel bekend

In België was kanunnik Cardijn begonnen met het organiseren van de werkende jongeren onder de naam Kajotters. Ook hier was een organisatie voor werkende jongeren zeer wel nodig en mogelijk is het initiatief daartoe uitgegaan van de R.K.W.V., waarvan kapelaan van Helvoirt geestelijk adviseur was en A. Verkuijlen, beter bekend als Toon Verkuijlen voorzitter, en deze functie bekleedde hij vele jaren.
Op een bijeenkomst in Vught was aalmoezenier Bannenberg aanwezig, later Mgr. Bannenberg en president van het Klein Seminarie Beekvliet in Sint-Michielsgestel. Hij vroeg A.J. Verkuijlen (zoon van A. Verkuijlen) om leider te worden van De Jonge Werkman in Schijndel die daar, na enige aarzeling in toestemde. Dat moet zo rond de jaren begin '30 geweest zijn, toen hij nog in Eindhoven studeerde.

Wat beoogde De Jonge Werkman

De bedoeling van De Jonge Werkman was in eerste instantie de arbeidsjeugd te organiseren. De jeugd van 16 jaar en ouder. De club groeide snel. Er waren wekelijks club-bijeenkomsten voor spel, sport en ontspanning.
Uit deze vereniging is ook een voetbalclub ontstaan.
Godsdienstige en sociale vorming kregen ruim aandacht en ook culturele aspecten werden niet vergeten. Ook kwamen zij in contact met de standsorganisaties, kregen daarvan de nodige kennis, zodat zij na hun tijd bij De Jonge Werkman gemakkelijk konden overgaan naar de stands- en vakorganisatie. De Jonge Werkman bood dus een heel scala aan mogelijkheden. Natuurlijk had De Jonge Werkman een eigen vaandel en uniform, namelijk een groene blouse, bruine pantalon, grijze sportkousen, compleet gemaakt met bruine das en baret.
Afdelingen van de Jonge Werkman werden in vele plaatsen van dit bisdom opgericht en een zeer belangrijke gebeurtenis was dat Mgr. A.F. Diepen, bisschop van Den Bosch, de eerste grote groep leden van De Jonge Werkman in de Sint Jan van Den Bosch zeer officieel het Christus-insigne op het uniform speldde. Cok onze groep uit Schijndel was daarbij aanwezig.

Demonstratie tegen S.D.A.P. bijeenkomst

De Jonge Werkman was overal zeer actief. In Schijndel namen we deel aan een openbare Heilige Hart-hulde bij het Heilige Hartbeeld, dat toen nog stond op de hoek Hoofdstraat - Kluisstraat, waar thans de Amro-bank staat. We waren aanwezig bij een grote manifestatie ter ere van de H. Maria in Nijmegen en we namen vol enthousiasme deel aan de demonstratie tegen de bijeenkomst van de S.D.A.P. op een weide aan de tegenwoordige Europalaan, waar de heer Willems van de S.D.A.P. kwam spreken. De hele S.D.A.P. demonstratie werd een grote mislukking, er verscheen een groot artikel in de krant van de S.D.A.P. "Het Volk", zeer kritisch, doch ze hadden meteen heel duidelijk gemaakt dat men hier van het Socialisme niets moesten hebben!
Neem wel in acht dat er destijds nog met recht gesproken kon worden van het Katholieke Zuiden en dat Brabant en Limburg voor hun katholiciteit opkwamen.

Na de oorlog

Hoe De Jonge Werkman de oorlog doorgekomen is is op dit moment niet bekend, maar zoals alle Rooms Katholieke organisaties praktisch waren opgeheven, zal ook De Jonge Werkman het voortbestaan onmogelijk gemaakt zijn, zodat alle activiteiten ook uitgesloten waren. Toch moet De Jonge Werkman na de oorlog uit zijn "as" zijn herrezen, want er is "Flitsen op rijm uit het leven van De Jonge Werk- man", gedateerd 24 mei 1953 en geschreven ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de vereniging.

Het hele rijm staat hieronder omdat dan allerlei feiten en "streken" uit het bestaan van de vereniging duidelijker worden weergegeven. Tot slot nog een opmerking over het begin; de eerste leiders waren: Alb. de Groot, A. Geerts en J. van Houtum en later op verzoek van aalmoezenier Bannenberg dus ook A.J. Verkuijlen. Ofschoon De Jonge Werkman een geheel zelfstandige vereniging was, werd zij toch gesteund door de R.K.W.V., beter gezegd de R.K.W.V. was een stevige steun voor De Jonge Werkman en er bestond een goed contact tussen deze twee, wat niet wil zeggen dat er nooit meningsverschillen waren.
"Flitsen op rijm" geeft een zeer wisselend beeld van alles en nog wat in De Jonge Werkman:

Flitsen op rijm uit het leven van de Jonge Werkman

Vijf en twintig jaar geleden
Geschiedde er in Schijndel iets heel groots.
Schijndel bleef niet stil en doods.
Er kwam een nieuwe vereniging.
Jonge Werkman noemde zich dat nieuwe ding.

Men keek een beetje schots en scheef om wat er nu weer moest gebeuren.
Men ging in uniform marcheren
En zou de jeugd eens even leren.
Hoe te zingen en te demonstreren.

Wij vertellen U van het klein begin
Van de J.W. Vereniging.
Dat ging niet van een leien dak
Maar als Tarzan, slingerend van tak tot tak.

Vijf jonge kerels togen trouw naar Vught,
Studeerden daar met heel veel vrucht
Voor leider van deez' nieuwe ploeg.
Wat dat een werk en zwoegen vroeg.

Maar als beloning lichtte de grote dag.
Zij togen fier in uniform, maar nog zonder vlag Naar Den Bosch,
naar de kerk van de Bisschop.
Die speldde hun het LW. insigne op.

Maar toen begon het grote werk, ze stonden wat raar te kijken
Bij de plannen om uit alle Schijndelse wijken
De jonge kerels bijeen te slepen
Om ze in de Jonge Werkman in te schepen.

In het Patronaat was hun stamlokaal
Daar stond van alles en was toch tamelijk kaal.
Ze wisten zich echter met veel gerucht te vermaken.
't Klonk als een klok tot over de daken.

't Gerucht lokte nieuwsgierige kijkers
Die hun verveling op straat lieten blijken.
Ze stonden van pure lol dan bijna op hun bolleken.
Voelden zich thuis bij de J.W. in de opstuivende stofwolken.

Boven de LW. zaal zaten daar heel tevree
De jonge meisjes van K.I.V.
En Amor, de liefde, loerde van buiten
Om binnen te sluipen door de ruiten.

Manmoedig klommen J.W.-ers tot boven aan de ramen
Zacht tikken, zacht fluiten bracht contacten samen.
Maar o wee, daar kwam, onverwacht, de Pastoor er tussen.
Toen brak het feest los uit touw en lussen.

De aftocht werd roemloos en snel geblazen.
Een sprong omlaag en dacht "Mij niet te grazen"
'n Ander, met minder fortuin, vond een plaats hangend aan de goot.
De bevrijding der makkers redde hem van de liefde dood.

Bij luim en leut werd ook veel goeds gewrocht
De Sint Nicolaasactie werd toen geboren en leeft nu nog.
Met Credo Pugno togen J.W. -ers trouw op pad
Op huisbezoek, dat heel vaak resultaten had.

Nieuwe leden werden gewonnen voor de K.A.B.
en jongelui gecharterd voor de groene J.W.
Dan het lange niet leuke werk
Iedere zondag collecte voor het Crisiscomité met bussen aan de kerk.

Ook was het wel eens aardig wat krakelen
Met de werkliedenbond, dit niet te verhelen.
't Ging om het krijgen van meer zelfstandigheid.
Zelfbestuur noemen we dat in deze nieuwe tijd.

'n Woord van hulde aan Kap. van Helvoirt, die fijne directeur.
Bij hem vond de I.W. een reuze hart en een open deur
Hij kon geweldig met de jongens opschieten
En was, eerlijk gezegd gul, om als 't nodig was, eens af te schieten.

O ja, die mooie uniformen kostten nogal duiten.
Die kreeg je niet door maar eens een deuntje te fluiten.
Daar moest je maandenlang voor sparen.
Om met dubbeltjes en kwartjes fl. 13,50 bijeen te garen.

Dat moest van een klein traktementje worden afgenomen;
Dan moest je toch de week nog zien rond te komen.
't Was een training in wat offervaardigheid.
Maar de JW.-ers hebben het hem gelapt; dat mag gezeid.

Bij vele acties kon de J.W. zijn kant aan keren.
Met bussen aan de kerken collecteren.
De mensen speldjes en zo iets aansmeren.
Ook op vele plaatsen zingend demonstreren.

Op Bartens wei aan 't spoor kwamen rode S.D.A.P.-ers
Maar ook Jonge Wachters, K.J. V. -ers en J.W.-ers.
Met vliegende vaandels en slaande trom
Brachten zij de rode spreker zingend naar de trein weerom.

Een geweldig artikel in de rode krant "Het Volk".
Was van rode verontwaardiging de sprekende tolk.
Maar de heren hadden het lesje goed verstaan.
De rode sprekers hadden in Schijndel afgedaan.

Ook nog wat humor.
Er was een schoon biljart te koop.
Naar Marinus van Dungen toog de JW. vol goede hoop.
Zij dronken een potteken en nog een, tot een lichte roes.
Maar zij kochten het biljart, niet duur, wat ik je smoes.

Zij gingen meteen op pad om het ding te halen.
Niet denken aan de dikke lantaarnpalen.
De wagen liep wankel, kon de weg niet houden.
‘t Kan ook zijn, dat de trekkers hun oog niet vertrouwden.

Opeens bleek de straat veel te smal, een paal stond verkeerd.
De wagen werd botsend tegen die stomme paal geparkeerd.
Veldwachter van Os kwam waarschuwend hun leren:
Die paal is voor het licht en niet om wagens tegen te parkeren.

Er waren banden, die de J.W.-ers verbonden
Daarom maakten zij 's Zondags per fiets hun ronde.
Ook in studie en werkclubs kwamen zij samen.
Voor 't vergaren van kennis en om plannen te beramen.

Vaak ging de JW. op pad om te feliciteren.
Als elders nieuwe leden waren te installeren.
De 1e zondag in Mei togen zij vroom naar O.L. Vrouw.
En betuigden hun Moeder in de St. Jan hun eerlijk trouw.

Het Patronaat was hun toevlucht voor zang en spel.
Doch om 10 uur sluiten, zei de Pastoor, denkt daaraan wel.
Braaf werden de sleutels dan rammelend in de bus gedeponeerd.
Dat had de IW. heel gauw en heel goed geleerd.

Soms echter hadden zij geen zin om al naar huis te gaan.
Dus werden er heel netjes stenen in de bus gedaan.
De pastorie ging rustig slapen in de overtuiging,
Dat de Jonge Werkman, net als altijd, naar huis ging.

Ook werd er dit kunstje op gevonden.
De sleutels, aan een keurig touwtje gebonden,
Waren volgens plicht in de bus gedaald,
Maar, niet volgens plicht, werden ze er met het touwtje weer uitgehaald.

De kruik gaat te water totdat ze breekt.
De streek werd ontdekt, en dat spreekt
De Pastoor en de Directeur kwamen eens binnen stappen.
En maakten een eind aan dit soort leuke grappen.

Op 't toneel liet de J.W. zijn spel bewonderen.
Daar wrochtten zij ernstig en luimige wonderen.
Maar een speler met een stukje in zijn kraag
Werd naar huis gebonjourd, al ging hij niet graag.

Geachte luisteraars, dit waren flitsen uit het oud J.W.-ers leven
Die wij U hedenavond mochten geven.
Daar was ernst en luim en ook kwajongensstreken.
Dat is uit ons relaas wel duidelijk gebleken.

Met plezier denken wij terug aan onze oude J.Wee
De herinnering dragen wij ons leven lang mee.
Wij leefden toen in onze goede dagen,
waarin wij onze idealen uit mochten dragen.

Aan u, Kajotters, willen wij een goede raad nog geven.
Blijft uw beweging trouw heel uw jonge leven.
Weest elkaar tot steun, werkt samen onderling.
Dat geeft nu vreugde, later een goede herinnering.

Voert in Uw vaandel het embleem van Christus Koning mede
Ten teken van overwinning, ten teken van vrede.
Dan zal Uw werk de jeugd en de wereld tot zegen zijn.
Laat uw doel en uw streven zijn.

Nu de Tweede Wereldoorlog

In die periode heeft A.J. Verkuijlen zijn functie als leider neergelegd en zijn lidmaatschap tevens opgezegd. De tijd na de Tweede Wereldoorlog bracht grote veranderingen. Deconfessionalisering deed zich gelden in het katholieke verenigingsleven, de RKWV was inmiddels KAB geworden, doch ging op in een fusie met FNV of NW. De specifieke katholieke organisaties gingen min of meer geleidelijk en geruisloos op in aanverwante neutrale organisaties.
Op politiek gebied ging de KVP een fusie aan met CHU en ARP onder de naam CDA. Doch deze C betekent voor sommigen evenveel christelijke inhoud als een rooie dakpan, die dwarsfluit speelt. Ik heb nooit gehoord van een officiële opheffing van de Jonge Wacht, Jonge Werkman of Jonge Middenstand. Waarschijnlijk zijn al deze eertijds bloeiende verenigingen geruisloos in de nevel der vergetelheid verdwenen.

Het einde van de Jonge Wacht

Hopelijk is met deze herinneringen toch een enigszins duidelijk beeld geschetst van hetgeen de Jonge Wacht en Jonge Werkman hebben betekend voor heel veel jongeren in de tijd van het Rijke Roomse Leven. Voor de geestelijke leiders en voor de leken leiders betekende het werk in deze verenigingen veel tijd, veel activiteit en veel creativiteit. Voor de leden betekende het ontspanning, vriendschap, godsdienstige en sociale vorming, waarden en normen voor de ontplooiing van hun leven. Voor hen allen is het leven in genoemde verenigingen waardevol geweest, met name voor leiders en leden. Blijft de herinnering. Herinnering aan die tijd en die actieve verenigingen, herinnering aan de vele leiders die overleden zijn en leden die van ons zijn heengegaan.

Herinnering bij hen die nog in leven zijn en het verleden in hun gedachten nog kunnen oproepen. De samenleving is veranderd, meer gericht op het individu, de wereld is zeer veranderd, steeds verder gaand in kapitalistische economie, de ontwikkeling van de toekomst is uiterst onzeker en volgens sommigen bedreigend. Wat de Jonge Wacht en Jonge Werkman betreft: het was voor velen een mooie tijd, een waardevolle periode in het Nederlandse en ook katholieke verenigingsleven.