Marinus van Uden (1888 - 1967)

Gouden bruiloft Van Uden – Groenendaal

“Ja ik wil”. Met deze drie eenvoudige woorden besloten 50 jaar geleden twee jonge mensen om voortaan een leven lang samen lief en leed te delen. Juffrouw Groenendaal, zo jong als ze was, 19 jaar, werd op 14 mei 1917 mevrouw Van Uden om als zodanig het huishouden te besturen. Marinus van Uden, 28 jaar, was wettig gehuwd en nam de zorg op zich voor zijn vrouw en eventuele kinderen. Samen woonden ze op de Molendijk thuis in.
De kinderen kwamen! Vier in getal. Twee jongens en twee meisjes. Vader verdiende de kost voor vrouw en kroost. Een klein beetje maar naar onze begrippen! F.9,-- bracht hij mee naar huis. “We deden het ermee, zo goed en kwaad als het ging. Zelf verdiende ik wat bij met bonen plukken en op het land schoffelen” zo vertelt de vrouw des huizes. Zij zijn er gekomen. “Als jong meisje werkte ik bij mijn schoonouders in de huishouding” vertelt de gouden bruid. Haar man was eerst voerman. Hij bracht bomen naar het kanaal voor de luciferfabrieken met paard en wagen. Toen de vrachtauto’s het vervoer overnamen is hij naar de gemeente gegaan als wegwerker. Nu zijn er vier kinderen, elf kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Ze komen allemaal graag thuis, zodat er soms wel vijftien mensen samen zijn die rijkelijk van koffie worden voorzien, want oma opperde dat ze de koffie wel in een wasketel kon zetten!
Nu de zorgen voor hen voorbij zijn genieten ze samen van een rustige oude dag. Vader prutst wat in zijn tuin en slaat de kaartmiddagen niet over. Moeder gaat in de buurt kaarten of televisie kijken. Elke week gaat opa een middag naar de Boschweg, hij heeft er tenslotte 74 jaar gewoond om met zijn makkers van vroeger te kaarten en natuurlijk herinneringen op te halen.
Het was op hun huwelijksdag slecht weer. Gehoopt wordt dat het 14 mei aanstaande een fijne zonnige dag is en dat er nog héél veel zonnige dagen voor hen samen mogen volgen.

Bronnen, noten en/of referenties