Bewerken van Schouten, schepenen en dorpsbesturen

Vrij kort na de uitgifte van 1309 volgt een nieuw hertogelijk schrijven. Dit betreft het gebied dat nu nog bekend is als de [[Bodem van Elde]]. Op 13 juni 1314 wordt de westelijke helft van Schijndel met de hertgangen [[Borne]] en [[Elde]] door de hertogelijke rentmeester in erfpacht gegeven aan vier lokale heren uit resp. Sint Oedenrode, Boxtel, Schijndel en Gemonde. Vier rechtsgebieden ofwel [[Vier Gemalen]], nog herkenbaar in van de straatnamen binnen de Bodem van Elde. Deze heren treden op namens alle inwoners van dit territorium. Ze krijgen de opdracht een deugdelijk reglement te ontwerpen met allerlei verordeningen en maatregelen t.a.v. het gebruik van dat gebied. Dat reglement wordt ter goedkeuring uiteraard voorgelegd aan de hoogschout van ’s-Hertogenbosch. De Bodem van Elde komt onder toezicht te staan van acht schutters, van ieder dorp twee, die een eed van trouw moeten afleggen. Onrechtmatig gebruik van dit grondgebied wordt beboet. Naast het gebruik is ook het onderhoud van de wegen en waterlopen e.d. prima geregeld. In 1802 heeft de bekende landmeter Hendrik Verhees een mooie kaart getekend van de Bodem van Elde. In dat jaar wordt ‘de Bodem’ na een bestaan van bijna vijf eeuwen onder de vier gemeenten verdeeld.

[[Peter Arnoldus Verhagen (1823 - 1905)|P.A. (Peter) Verhagen]] in de tweede helft van de 19e eeuw de tot dan toe bekende schependomszegels nagetekend nl. een model uit resp. 1382, 1636 en 1819. In 1815 vraagt het gemeentebestuur bij de Hoge Raad van de Adel een nieuw wapen in azuurblauw aan met de beeltenis van Sint [[Servatius]] erin met in zijn rechterhand de kromstaf en in zijn linkerhand een rozenkrans. In 1950 wil het gemeentebestuur graag overgaan tot wijziging van dit wapen. Het zal tot aan het Koninklijk Besluit van 14 april 1958 duren eer de definitieve goedkeuring binnen is en dan krijgt Schijndel een wapen met de volgende kenmerken: het wapenschild is verdeeld met links in goud drie wassenaars van sabel, herinnerend aan het familiewapen van de familie Van der Leck en geplaatst 2 boven en 1 onder, met daaronder in zilver een jonge eikenboom van sinopel; rechts de H. Servatius met in de rechterhand de kromstaf en zijn linkerhand een sleutel, alles van goud; tenslotte boven het schild een gouden kroon van drie bladeren en twee parels. Als toelichting wordt dan nog aangegeven dat de eivormige afbeeldingen in de kroonvoet rood zijn en de ruitvormige groen. De inkijk in de kroonvoet is rood en de parels tussen en op de kroonbladeren behoren in zilver te worden weergegeven.

Een bestuurscollege vraagt natuurlijk om vergaderruimte. Van het oude dorpsbestuur is uit de middeleeuwse periode helemaal niets bekend. In 1663 pas krijgen we in de oude archieven een aanwijzing dat men vergadert in een van de kamers van herberg de Valk, gelegen naast het huidige pand Hoofdstraat 85. Daar zou ook een lindeboom gestaan hebben en een aanplakbord. In de 18e eeuw bouwt men een eenvoudig raadhuis en schooltje op het kerkhof van de [[Servatiusparochie centrum]]. Naarmate de gemeente groeit is er behoefte aan een ruimer gebouw en daarom laat men in 1791 een zeer fraai raadhuis bouwen in de [[Hoofdstraat]], naast het huidige pand van slagerij Van Rooij uit 1893. Dat [[oude Raadhuis]] is in 1944 tijdens de [[granaatweken]] dusdanig verwoest dat het uiteindelijk is gesloopt. Tijdelijk heeft men toen [[villa Rozenburg]] in gebruik genomen als gemeentehuis, waarna in 1957 het gebouw aan de [[Markt]] is betrokken. In de jaren ’90 van de 20e eeuw is dat weer fors uitgebreid, zodat alle gemeentelijke afdelingen onder één dak konden worden ondergebracht.