Middeleeuwse kruikjes

Drie middeleeuwse aardewerk kruikjes, bij elkaar aangetroffen. De vondst werd veertig jaar geleden gedaan. Een archeologische vondst ontleent haar waarde niet alleen aan zichzelf. Op zich kan zij zelfs géén waarde hebben. zoals bijvoorbeeld een oude scherf. Maar zij ontleent haar waarde ook en soms zelfs véél meer - aan de omstandigheden waarin zij werd aangetroffen. Waar, hoe, dat wil zeggen in welke situatie, werd zij gevonden. Het zijn deze, zogenoemde vondstomstandigheden, die door de archeoloog kunnen worden "gelezen" en die op die manier een stuk geschiedenis voor ons kunnen openbaren.

Van de vondst van de drie kruikjes waar het hier over gaat, zijn de vondstomstandigheden nauwelijks bekend. Van de vondst “in situ" al helemaal niet. Wel is de vondstplaats summier overgeleverd. Die plaats komt later aan de orde, al kan dat de echte archeologische vragen (zoals “waarom deze kruikjes hier") niet meer oplossen. Eerst dan het verhaal van de kruikjes zelf. In het jaar 1949 werden ze gevonden tijdens sloopwerkzaamheden van een huis langs de Hoofdstraat op de plaats waar tegenwoordig juwelier Tausch is gevestigd. Het was de aannemer G. Goossens die het sloopwerk uitvoerde. Twee van de gevonden kruikjes zijn later terecht gekomen bij zijn dochter mevrouw G. Goossens; het derde kannetje, dat volkomen gaaf was, kwam in handen van een medewerker van de aannemer.

De twee grootste kannetjes (enigszins beschadigd) werden door de aannemer Goossens gedeponeerd bij de gemeente Schijndel die er geen andere weg mee wist dan ze 9 jaar in de kelder te zetten. Mevrouw G. Goossens heeft het aardewerk toen teruggevraagd en de voorwerpen een aantal jaren in huis gehad. Na de opening van het Jan Heestershuis heeft ze de voorwerpen aan dit Huis aangeboden. Daar staan de kannetjes nu in een kast, al even onzichtbaar opgeborgen als jaren geleden in de gemeentekelder.
Wat zijn het eigenlijk voor kruikjes? Twee van de drie kannetjes zijn ter beoordeling voorgelegd aan een deskundige, de conservator van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek drs. N. Halbertsma. Hij stelde vast dat de kruikjes behoorden tot het zogenoemde “Raeren's" aardewerk.