U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Bewerken van Marinus van der Heijden (1927 - 1982)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Infobox persoon | {{Infobox persoon | ||
| naam = | | naam = Mies van der Heijden | ||
| foto = | | foto = | ||
| tekst = | | tekst = | ||
| volledige naam = Marinus van der Heijden | | volledige naam = Marinus van der Heijden | ||
Regel 12: | Regel 12: | ||
| partner(s) = Tiny Rijkers | | partner(s) = Tiny Rijkers | ||
| beroep(en) = | | beroep(en) = | ||
| bidprentje = [[Bestand:Marinus van der Heijden (1927-1982).jpg|400px|Marinus van der Heijden (1927-1982).]] | | bidprentje = [[Bestand:Marinus van der Heijden (1927-1982).jpg|400px|thumb|Marinus van der Heijden (1927-1982).]] | ||
| gedachtenisprent = | | gedachtenisprent = | ||
}} | }} | ||
== ''' | == '''Mies van der Heijden (Marinus)''' == | ||
Zoon van: [[Wilhelmus Johannes Henricus Maria van der Heijden (1887 – 1944)|Wilhelmus Johannes Henricus Maria van der Heijden]] en Maria van Rijzingen<br> | Zoon van: [[Wilhelmus Johannes Henricus Maria van der Heijden (1887 – 1944)|Wilhelmus Johannes Henricus Maria van der Heijden]] en Maria van Rijzingen<br> | ||
Geboren: 31 januari 1927 te Schijndel<br> | Geboren: 31 januari 1927 te Schijndel<br> | ||
Regel 33: | Regel 33: | ||
== '''Herinneringen van Mies''' == | == '''Herinneringen van Mies''' == | ||
Je had ze in alle soorten, want eigenlijk waren er geen twee dezelfde. Er waren grote, kleine, linke, rustige, gezellige en nog veel andere soorten. Maar de buitenpost, de echte, was toch eigenlijk de verzameling grote en kleine hutten in een of andere kampong, waar je met de compie of het peloton lag en die je met elkaar altijd zo veilig en gezellig mogelijk trachtte te maken. Vaak ontbrak de tijd om het aldus in te richten, want als je ergens op een nieuwe post kwam was voor ons het eerste werk: het maken van stellingen en schootsveld om onaangename verrassingen van de kant "onzer bruine broeders" zo klein mogelijk te maken en om met het tamelijk veilige gevoel van "nou ze vreten ons vannacht hier niet op" naar bed te gaan. Dat naar bed gaan, ja dat dat was vaak een hele ceremonie, voor velen tenminste. Het scheelde veel of je iets verwachtte of niet. Er kon natuurlijk altijd iets gebeuren, maar sommigen van ons hadden er een soort extra zintuig voor, dat bijna nooit faalde. Op linke posten was het de gewoonte je schoenen uit te trekken, het schietijzer met munitie onder handbereik te leggen, onder je klamboe te duiken en te gaan pitten, om bij het eerste gelui van het op den duur wel bekende "tektoeng" je schoenen in te glippen, voornoemd schietgereedschap te grijpen en een poging te ondernemen om in de stelling buiten de tent te komen, wat meestal na eerst overal tegenaan gelopen te zijn en een paar keer je kop gestoten te hebben, ook wel lukte. | Je had ze in alle soorten, want eigenlijk waren er geen twee dezelfde. Er waren grote, kleine, linke, rustige, gezellige en nog veel andere soorten. Maar de buitenpost, de echte, was toch eigenlijk de verzameling grote en kleine hutten in een of andere kampong, waar je met de compie of het peloton lag en die je met elkaar altijd zo veilig en gezellig mogelijk trachtte te maken. Vaak ontbrak de tijd om het aldus in te richten, want als je ergens op een nieuwe post kwam was voor ons het eerste werk: het maken van stellingen en schootsveld om onaangename verrassingen van de kant "onzer bruine broeders" zo klein mogelijk te maken en om met het tamelijk veilige gevoel van "nou ze vreten ons vannacht hier niet op" naar bed te gaan. Dat naar bed gaan, ja dat dat was vaak een hele ceremonie, voor velen tenminste. Het scheelde veel of je iets verwachtte of niet. Er kon natuurlijk altijd iets gebeuren, maar sommigen van ons hadden er een soort extra zintuig voor, dat bijna nooit faalde. Op linke posten was het de gewoonte je schoenen uit te trekken, het schietijzer met munitie onder handbereik te leggen, onder je klamboe te duiken en te gaan pitten, om bij het eerste gelui van het op den duur wel bekende "tektoeng" je schoenen in te glippen, voornoemd schietgereedschap te grijpen en een poging te ondernemen om in de stelling buiten de tent te komen, wat meestal na eerst overal tegenaan gelopen te zijn en een paar keer je kop gestoten te hebben, ook wel lukte. | ||
[[categorie: Heijden van der|Marinus]] | [[categorie: Heijden van der|Marinus]] | ||
[[categorie: Militair]] | [[categorie: Militair]] | ||
{{DEFAULTSORT: Heijden}} | {{DEFAULTSORT: Heijden}} | ||