Bewerken van Marinus Verhagen (1913 - 1994)

=='''Gouden bruiloft Verhagen – van den Broek<ref>Schijndels Weekblad 3 mei 1984</ref>'''==
Op vrijdag 11 mei 1984 hopen Marinus Verhagen en zijn vrouw Maria v.d. Broek hun gouden bruiloft te vieren temidden van 4 zonen, aangetrouwde kinderen en 12 kleinkinderen. Het echtpaar woont al 33 jaar op het adres [[Molendijk]] 85, waar ze het erg naar de zin hebben. Het was vroeger het ouderlijk huis van de gouden bruid, haar ouders hadden daar een café. Daar er zes dochters waren en geen schoonzoon die in de horeca wilde werd het café gesloten en de zaak verbouwd. Intussen was het wel het clubhuis van de kruisboogvereniging [[De Heidebloem]], die nu op de [[Boschweg]] is gevestigd. Voetbalvereniging [[Ever Quick]], dat nu [[Avanti]] is, en waar de gouden bruidegom lid van was, was daar ook gevestigd.<br>
Het is wel leuk te weten dat Marinus, die ook op de Molendijk woonde, Maria al een poosje langer kende voor zij in het huwelijksbootje stapten. Maria was korte tijd werkzaam bij [[Jansen de Wit]] en Marinus, na enkele jaren in de bouw te hebben gezeten, werkte 35 jaar bij [[Bolsius kaarsenfabriek|Bolsius]]. Het kaarsen gieten gebeurde nog niet machinaal en er zijn heel wat gotische en sierkaarsen uit de handen van Marinus gekomen. Er werden destijds ook beelden van gips en klei gemaakt bij Bolsius. Mariabeelden en H. Hartbeelden voor kerken en gezinnen. Daar is Marinus Verhagen 3 jaar mee bezig geweest.<br>
Zoals gezegd wonen ze graag aan de Molendijk, zij hebben veel goede buren die ongetwijfeld de woning van de feestelingen zullen versieren op 11 mei. <br>
Beiden zijn nog druk doende met allerlei fijne dingen zoals tuinieren bijvoorbeeld. De heer des huizes heeft een prachtige moestuin waar zijn kinderen ook van profiteren, de opbrengst is teveel voor twee personen, de kippen en haan brengen veel levendigheid mee en er wordt met ongeduld op de leg gewacht.<br>
Mevrouw Verhagen houdt veel van brei- en handwerken en samen fietsen ze nog graag. Als haar man kaart of biljart in het [[Parochiehuis Boschweg|parochiehuis]], heeft zij haar kaartmiddag met haar drie zussen. Al jaren wordt er bij een van hen op donderdagmiddag een kaartje gelegd en de zussen zouden die gezellige middag niet graag missen!<br>
Op het gouden huwelijksfeest worden veel familie en vrienden verwacht. Dat is alles wat ze weten, want de kinderen zorgen overal goed voor zodat ze zich nergens druk over hoeven te maken.<br>
Om twee uur is er een H. Mis in de [[Boschwegse kerk|parochiekerk]] aan de Boschweg. Van 16.30 tot 18.00 uur wordt de receptie gehouden in [[café ’t Venneke]] en als ’s-avonds [[Koninklijke Harmonie Sint Cecilia|de harmonie]] is geweest zal er ongetwijfeld groot feest worden gevierd.<br>

== '''Diamanten huwelijksfeest Verhagen – Van den Broek<ref>Schijndels Weekblad 28 april 1994</ref>''' ==
“We hebben ervan gemaakt wat we konden” zeggen Marinus (80) Verhagen en zijn vrouw Maria van den Broek (77) als ze terugkijken op hun zestigjarig huwelijk. Dat feest hopen ze op 6 mei 1994 samen met familie te kunnen vieren. Dat gebeurt in besloten kring in verband met de gezondheid van Marinus. Die moet het op doktersadvies wat kalmer aan doen sinds hij een waarschuwing kreeg. Maar toch zal er niet alleen feest zijn voor kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, want de maandag vóór de zesde wordt ook in huize [[Lidwina]] het diamanten bruiloftsfeest herdacht.<br>
Marinus en Maria komen allebei van de Molendijk. Bij Maria thuis hadden ze een café waar Marinus ook regelmatig kwam, al zegt hij dat hij niet daar in het café zijn latere bruid heeft leren kennen. Het waren moeilijke tijden toen Maria en Marinus trouwden. De crisis was op zijn hoogtepunt en vast werk was er niet veel te vinden. Marinus was dan ook blij dat hij in 1941 een baan kreeg bij kaarsenfabrikant Bolsius. Hij is er niet meer weggegaan. Zo’n 37 jaar heeft hij er gewerkt. “Ik was kaarsenmaker, kaarsengieter. Dat gebeurde toen vrijwel nog allemaal met de hand. Ik ben er nog wel eens gaan kijken na mijn pensionering maar wat was het verschil met vroeger groot. Ze maken nu op een dag net zoveel als wij vroeger in een heel jaar. Maar ik heb er altijd graag gewerkt”.<br>
Ook van de oorlogstijd kregen zij hun portie te verwerken. Aan het eind van de oorlog, tijdens de septemberweken, moesten zij als zoveel anderen, op de vlucht. 
Via Berlicum en Rosmalen kwam de familie tenslotte in Aalst terecht vanwaar men weer naar Schijndel terugkeerde. Thuisgekomen bleek hun huis in gebruik genomen door de Engelsen maar die ruimden snel het veld. Maria heeft al haar ervaringen van die weken opgeschreven, een schrift vol met daarin van dag tot dag alles wat er gebeurde in de periode dat ze op de vlucht waren.<br>
Het diamanten paar woont sinds een half jaar in het [[Lidwinahof]]. Daarvoor woonde men aan de [[Pesserslaan]] en nog daarvoor op de Molendijk. “In het begin vonden we het hier erg stil” zeggen ze allebei. “Maar toch bevalt het ons hier prima”, laten ze er meteen op volgen.<br>
De meeste kinderen wonen in Schijndel of dicht in de buurt. Aanloop hebben ze dan ook volop. Maar ze hebben nog andere manieren om de tijd door te komen. Kaarten is een grote hobby van het paar, vooral van Maria. Marinus voetbalde in het grijze verleden bij Ever Quick, de voorloper van Avanti maar dat is al lang verleden tijd. Dus kaarten ze samen heel wat af en doen ze ook mee aan de spelletjes die in De Schaats georganiseerd worden. Marinus: “Om te kaarten kun je mijn vrouw midden in de nacht wakker maken”. En die is het daar mee eens. “Ik heb het wel eens ooit meegemaakt”, zo zegt ze, “dat we tijdens de grote schoonmaak aan het kaarten zijn gegaan tussen het witten en het behangen door”. Een anekdote die treffend illustreert hoe graag zij kaart. Beiden hopen dat ze dat nog lang samen zullen kunnen doen.<br>
[[categorie:Verhagen|Marinus]]
[[categorie:Arbeider]]
{{appendix}}
{{DEFAULTSORT:Verhagen}}
[[categorie:Bruiloften/Jubilea]]