Bewerken van Christianus van Grinsven (1927 - 2007)

{{Infobox persoon
| naam           = Christ van Grinsven
| foto           = 
| tekst          = 
| volledige naam = Christianus van Grinsven
| roepnaam       = Christ
| geboorteplaats = Sint-Michielsgestel
| geboortedatum  = 13 maart 1927
| doopdatum      =
| overl.plaats   = Schijndel
| overl.datum    = 27 februari 2007
| partner(s)     = Antonia Johanna (Toos) Vermeer
| beroep(en)     =
| bidprentje     =
| gedachtenisprent =
}}

== '''Christ van Grinsven (Christianus)''' ==
Zoon van: [[Theodorus van Grinsven (1891 – 1977)|Theodorus van Grinsven]] en Gerarda van Kempen<br>
Geboren: 13 maart 1927 te Sint-Michielsgestel<br>
Toenmalig adres: [[Vogelenzang]] C 30<br>
Legerplaats: Maastricht<br>
Legeronderdeel: 2 - 5 - 6 R.I.<br>
Legernummer: 270313161<br>
Rang/functie: soldaat<br>
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 30 januari 1948<br>
Naam van de boot: Nieuw Holland<br>
Verblijf op: Java<br>
Datum terugkomst: 9 mei 1950<br>
Naam van de boot: Zuiderkruis<br>
Laatst bekende woonplaats: Gemonde (Sint-Michielsgestel)<br>
Overleden: 27 februari 2007 te Schijndel<br>

== '''Herinneringen van Christ''' ==
3 Juli 1947 ruilden wij ons burgerpak met de koningswapenrok in de Tapijnkazerne te Maastricht.<br>
Na een tropenopleiding van ongeveer zeven maanden werden we klaargestoomd voor het zogenaamde grote werk in Indonesië. Een land waarvan wij niet veel wisten.<br>
30 Januari 1948 was het dan zover dat aan de grote reis werd begonnen. 's-Morgens in alle vroegte werden wij met marsmuziek nog wel naar het station gebracht. Velen stonden langs de weg om ons uit te zwaaien. Ik had in mijn inschepingsverlof reeds afscheid genomen van al mijn dierbaren en bekenden. Persoonlijk of door middel van een foto, die wij hadden laten maken, zodat er van mijn familie niemand langs de weg stond of aan de haven.<br>
In Amsterdam aangekomen werden wij ingescheept op de Nieuw Holland, een omgebouwde vrachtboot. Hier moesten wij slapen in een hangmat. Velen zijn des nachts nog al eens in aanraking gekomen met de tafels, die er onder stonden, wanneer zij zich wilden omdraaien. Ook hebben wij in die tijd geleerd hoe je vissen moet voeren, want velen waren zeeziek. In Algiers kregen wij onze eerste post en konden wij ook onze brieven posten. Natuurlijk was er elke dag appèl en moest je corveediensten doen. Was het in Holland steeds: "denk aan je verlof", hier was het: "denk aan SABA zien", want daar zouden wij voor het eerst gaan passagieren.<br>
3 Maart 1948 arriveerden wij in Batavia en vandaar ging de reis door naar Semarang, waar wij 5 maart 1948 ontscheept werden. Wij werden daar verwelkomt door de jongens van 4 - 6 - R.I.<br>
Ons peleton kreeg de post van Wieradessa toegewezen.<br>
Na enige tijd was het verhuizen naar Kebatoeran. Kebatoeran lag op een hoogte van 800 meter, vlak bij de status quo-lijn. Hier moesten wij ook tijdens de patrouilles een band dragen met daarop V-P, wat stond voor veiligheidspolitie. Meermalen werden wij van ons tempatje (stretcherbed) gehaald, want dan had onze peletonscommandant weer vuurvliegjes gezien en moest daar zo nodig handelend tegen optreden. Zo iets hoorde bij een Engelse officiersopleiding.<br>
Hier werd ook bouwbedrijf Engelen en Co in het leven geroepen, want onze behuizing was dermate slecht, dat er vernieuwd moest worden. Vergunning hadden wij niet nodig, dus er kon meteen begonnen worden. In een paar dagen stond er een mooie villa "Kebatoeran", iedereen was er trots op en dus lieten wij er een kantine bijzetten. Toen die klus ook geklaard was en de datum van de officiële opening vaststond, kwam het bericht: verhuizen naar Koedoengwoeni.<br>
Kebatoeran werd overgenomen door de Ost-compagnie. Koedoengwoeni daar was het al niet veel anders dan patrouillelopen en wacht kloppen. Maar aan alles viel te merken, dat de tweede politionele actie niet lang meer op zich zou laten wachten. 21 December 1948 begon voor ons danook de tweede politionele actie; om 23.00 uur zette de grote colonne van 5 - 6 - R.I. zich in beweging richting Solo, de stad die wij samen met 4 - 9 - R.I. moesten innemen.<br>
Sindsdien was het verhuizen en nog eens verhuizen. Onze compagnie werd omgedoopt tot vliegende compagnie. De namen zoals Primbon en Djatisrono zullen bij velen nog vers in het geheugen liggen. Maar namen als Klaten, waar ik een tijdje bij 4 - 9 - R.I. ben geweest spreken boekdelen. <br>
Zeker wil ik niet vergeten het beruchte kopermijntje, waar ik een keer geweest ben met de Ost-cie, maar hier zijn er velen van 5 - 6 - R.I. geweest.<br>
Maar midden 1949 had ik het geluk, dat ik twee weken op vacantie mocht naar Semarang. Als ik me goed herinner heette het gebouw "De Rustende Strijder". Ik heb daar nog een mooie herinnering aan.<br>
Het was zo rond de verjaardag van mijn moeder en men vertelde mij dat er gelegenheid was om naar huis te bellen. Je moest dat 24 uur van tevoren aanvragen en een adres opgeven, waar ze telefoon hadden. Ik heb toen het postkantoor in Gemonde opgegeven. Zelf kreeg je dan bericht waar en wanneer je kon bellen. Het was een hele belevenis na anderhalf jaar de stemmen van thuis weer eens te horen.<br>
[[categorie: Grinsven van|Christianus]]
[[categorie: Militair]]
{{DEFAULTSORT: Grinsven}}