Wilhelmus Cornelis van Houtum (1929 - 1981)

Wim van Houtum
Persoonsinformatie
Volledige naam	Wilhelmus Cornelis van Houtum
Roepnaam	Wim
Geboorteplaats	Schijndel
Geboortedatum	21 november 1929
Overl.plaats	's-Hertogenbosch
Overl.datum	2 augustus 1981
Partner(s)	Maria Hendrika (Marietje) van Uden

Wim van Houtum (Wilhelmus Cornelis)

Zoon van: Johannes van Houtum en Anna Maria Santegoeds
Geboren: 21 november 1929 te Schijndel
Toenmalig adres: Borne 3
Legerplaats: Roermond
Legeronderdeel: 433 Bat.inf.
Legernummer: 291121099
Rang/functie: soldaat
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 3 augustus 1949
Naam van de boot: Kota Inten
Verblijf op: Java
Datum terugkomst: 25 november 1950
Naam van de boot: Waterman
Overleden: 2 augustus 1981 te 's-Hertogenbosch

Herinneringen van Wim

Ik ben iemand van de vergeten hap.
Voor vijftig jaar was ik jong en knap...
'k Heb nu, als zovelen van u, grijze haren,
Vaak vraag ik me af, waar zijn ze gebleven de jonge jaren.

Meer als vijftig jaren terug, onder palmen en onder de eeuwig brandende zon.
Patrouille lopen over smalle sawah-paadjes, tot je haast niet meer kon
en dan die lange, bange pikdonkere nachten, als je moest op wacht,
je vinger niet van de geweertrekker kwam, in de stille tropennacht.

Op een paar maanden na, werd het bijna drie of vier jaren: voor een leek niet te geloven.
Velen van ons hebben het nu moeilijk en komen deze jaren bijna niet te boven.
Velen van ons is deze tijd niet in de kleren blijven zitten,
die denken en prakkezeren over toen en kunnen 's-nachts niet pitten.

Velen denken aan vroeger, denken aan je vrienden die je daar achterliet,
zwijgend, stil voor je heen starend, met innerlijk veel verdriet.
Bijna met niemand kan je hierover praten, 't is ook meer als vijftig jaren geleden.
Soms ben je totaal afwezig en leef je meer in vroeger dan in het heden.

Niemand begrijpt je, je eigen vrouw niet, zelfs niet je eigen kinderen.
Met niemand kun je hier over praten, niemand kan je vinden.
Duf van denken, je raakt over de toeren van 't peinzen en staren
denken, denken, steeds maar weer, aan die tropenjaren.

Leven onder een verzengende en brandende zon,
patrouille lopen door kampongs, tot je bijna niet meer kon.
Over sawah's, langs de kali en over stoffige wegen
als ik stilzit en ga prakkezeren kom ik dit allemaal weer tegen.