Roepingen

Priesters

Het Rijke Roomsche Leven laat zich kennen door het grote aantal roepingen. Het was een periode waarin het alledaagse leven doorspekt was van religiositeit. Behalve in de kerk zelf, werd men ook in het gezin, op school, in het verenigingsleven en bij ontspanningsactiviteiten met het geloof geconfronteerd. In die sfeer konden roepingen goed gedijen. Niet zelden ging een pastoor naar de ouders van een pientere jongen toe om het priesterschap voor de jongen te “bespreken”.

Zusters

Wanneer een van de kinderen priester werd, werd dat gezien als een eer voor de ouders. Voor een dochter in het klooster was de waardering veel minder. In tegenstelling tot een priesterwijding werd het intreden van een meisje in het klooster niet of hoogstens in een besloten kring gevierd. Overigens voor sommige ouders was het, behalve een eer dat een kind religieus werd, vooral ook een verlichting. Er was één mond minder die gevuld moest worden. De periode vóór 1940, met name de jaren dertig, was wat dat betreft voor heel veel huishoudens erg moeilijk.

Vanzelfsprekend trad een groot aantal meisjes en vrouwen in bij de congregatie van de Zusters van Liefde te Schijndel. Vanaf de stichting van de congregatie in 1836 tot 1991 waren dat er niet minder dan 86.