Welkom op Schijndelwiki - de encyclopedie voor Schijndel

U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden.

Klik HIER om lid te worden

Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel.

Marinus van der Heijden (1927 - 1982)

Uit Schijndelwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Marinus van der Heijden
Marinus van der Heijden (1927 - 1982).jpg
Persoonsinformatie
Volledige naam Marinus van der Heijden
Roepnaam Mies
Geboorteplaats Schijndel
Geboortedatum 31 januari 1927
Overl.plaats Schijndel
Overl.datum 9 juli 1982
Partner(s) Tiny Rijkers
Bidprentje Marinus van der Heijden (1927-1982).

Marinus (Mies) van der Heijden[1][bewerken | brontekst bewerken]

Zoon van: Wilhelmus Johannes Henricus Maria van der Heijden en Maria van Rijzingen
Geboren: 31 januari 1927 te Schijndel
Toenmalig adres: Meijgraaf 27
Legerplaats: Schoonhoven
Legeronderdeel: 1e Reg. Pioniers (deels 14 G.V.C.)
Legernummer: 270131192
Rang/functie: soldaat
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 28 februari 1948 (Geïmbarkeerd o.w.n. Indië)
Naam van de boot: Volendam
Verblijf op: Sumatra
Datum terugkomst:
Naam van de boot:
Overleden: 9 juli 1982 te Schijndel

Herinneringen van Mies[bewerken | brontekst bewerken]

Je had ze in alle soorten, want eigenlijk waren er geen twee dezelfde. Er waren grote, kleine, linke, rustige, gezellige en nog veel andere soorten. Maar de buitenpost, de echte, was toch eigenlijk de verzameling grote en kleine hutten in een of andere kampong, waar je met de compie of het peloton lag en die je met elkaar altijd zo veilig en gezellig mogelijk trachtte te maken. Vaak ontbrak de tijd om het aldus in te richten, want als je ergens op een nieuwe post kwam was voor ons het eerste werk: het maken van stellingen en schootsveld om onaangename verrassingen van de kant "onzer bruine broeders" zo klein mogelijk te maken en om met het tamelijk veilige gevoel van "nou ze vreten ons vannacht hier niet op" naar bed te gaan. Dat naar bed gaan, ja dat dat was vaak een hele ceremonie, voor velen tenminste. Het scheelde veel of je iets verwachtte of niet. Er kon natuurlijk altijd iets gebeuren, maar sommigen van ons hadden er een soort extra zintuig voor, dat bijna nooit faalde. Op linke posten was het de gewoonte je schoenen uit te trekken, het schietijzer met munitie onder handbereik te leggen, onder je klamboe te duiken en te gaan pitten, om bij het eerste gelui van het op den duur wel bekende "tektoeng" je schoenen in te glippen, voornoemd schietgereedschap te grijpen en een poging te ondernemen om in de stelling buiten de tent te komen, wat meestal na eerst overal tegenaan gelopen te zijn en een paar keer je kop gestoten te hebben, ook wel lukte.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Herinneringsboek van Schijndelse militairen in Nederlands-Indië "Hop en Palmen".