Johannes van Houtum (1925 - 2012)

Johannes van Houtum
Persoonsinformatie
Volledige naam	Johannes van Houtum
Roepnaam	Jan
Geboorteplaats	Schijndel
Geboortedatum	18 november 1925
Overl.datum	29 september 2012
Partner(s)	Petronella (Nel) Oomen

Johannes (Jan) van Houtum

Zoon van: Antonius van Houtum en Theodora Smulders
Geboren: 18 november 1925 in Schijndel
Toenmalig adres: Molendijk E 147
Legerplaats:
Legeronderdeel: 2 - 3 - 14 - R.I.
Legernummer: 251118126
Rang/functie: soldaat
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 2 september 1946
Naam van de boot: Klipfontein
Verblijf op: West-Java
Datum terugkomst: 23 november 1949
Naam van het vliegtuig:
Laatst bekende woonplaats: Ermelo
Overleden: 29 september 2012

Herinneringen van Jan

Op 8 januari 1949 gewond geraakt aan rechter arm en rechterzijde.
Op de passar was het altijd een drukte van belang. Je kon 't zo gek niet prakkezeren, of 't was er te krijgen. Allerlei artikelen, rijp en groen, lagen daar op diverse matjes uitgespreid met er achter de koopman, die zich niet druk maakte en blijkbaar van mening was, dat degene, die iets van zijn gading zocht, dit verlangen wel kenbaar zou maken. Kieskeurigheid moest men op deze plaats laten varen, anders was men beslist niet bestand tegen de temperatuur, die er heerste, de geur, die er hing en de hygiëne, die er tentoongesteld werd. Wanneer je op de afdeling vlees en aanverwante artikelen verdwaald was, moest je een sterk gestel hebben en tot nu toe is het mij nog steeds een raadsel, hoe 't mogelijk is, dat Java zo dichtbevolkt kan zijn. Wie daar zijn rundersoepbenen zou kopen -niet te veel vet, slager - kon volgens mij net zo goed voor een rijdende auto gaan liggen en ofschoon onze jachtworst nou ook niet je dàt was, zag ze er in ieder geval veel appetijtelijker uit. Suiker was ook een gewild artikel...voor vliegen. Eerlijk, de eerste tijd wist ik niet wat zo'n zwarte krioelende hoop moest voorstellen. Levend kanarievoer of iets dergelijks, dacht ik nog. Naderhand kostte 't me moeite te geloven, dat onder die bewegende laag goelah verborgen lag.
Als vreemdeling poogde men ons nog al eens af te zetten. Wat dat voor een rare gewoonte was, heb ik nooit goed kunnen begrijpen, maar de verkoper begon altijd met op z'n minst één keer zoveel te vragen voor de mandi-sloffen en zo. Toen we dat tawarren nog niet zo goed door hadden, smeten we de waar altijd meteen weer met 'n "Ben je 'n haartje" terug en lieten de koopman weten, dat ie z'n spullen kon houden. We zeiden het natuurlijk iets krasser, maar dat blijft strikt onder ons. Later werd 't kompleet een sport om te proberen hoeveel je van de oorspronkelijke prijs kon afpingelen en ik heb soms lui bezig gehoord, die Brugman volledig in de schaduw stelden. Nee, de prijsbeheersing had nog niet die vertaktheid, die haar zuster in Nederland bezat. Als ik dat zo naga, hebben we ons in 'n paar jaar tijds al heel wat keren moeten omschakelen. Eerst wennen aan het tawareren en na de demob net doen of je de standaardprijzen van C & A heel gewoon vindt. Ik durf te wedden, dat u, bij 't horen van de prijs van uw nieuwe pak, de neiging hebt moeten onderdrukken om de verkoopchef te vragen: "Boleh, tawar? of de opmerking: "Je maakt het te flauw, Bertus" te plaatsen. Als ik het beeld van zo'n passar nog eens de revue laat passeren, dan geloof ik niet, dat er een bontere verzameling van fijnbewerkte houtsoorten tot roestige spijkers toe te bedenken is. En de vreemdsoortige melange van rottend fruit, specerijen, rookwaren, vis en vlees en noem maar op, zal wel enig op de wereld zijn.

Bronnen, noten en/of referenties