U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Johannes Hoogzaad (1926 - 2012)
| Johannes Hoogzaad | ||
.jpg)
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Johannes Hoogzaad | |
| Roepnaam | Jo | |
| Geboorteplaats | Schijndel | |
| Geboortedatum | 27 oktober 1926 | |
| Overl.plaats | Schijndel | |
| Overl.datum | 28 mei 2012 | |
| Partner(s) | Annie van de Wassenberg | |
| Beroep(en) | arbeider | |
Johannes (Jo) Hoogzaad[1][bewerken | brontekst bewerken]
Zoon van: Wilhelmus Hoogzaad en Geerdina Heesakkers
Geboren: 27 oktober 1926 te Schijndel
Toenmalig adres: Mgr. Van de Venstraat 52
Legerplaats: 's-Hertogenbosch
Legeronderdeel: Korps Luchtdoelart. 2e Divisie
Legernummer: 261027144
Rang/functie: soldaat/chauffeur
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 25 april 1947
Naam van de boot: Boissevain
Verblijf op: Java
Datum terugkomst: 10 november 1948
Naam van de boot: Volendam
Laatst bekende woonplaats: Schijndel
Overleden: 28 mei 2012 te Schijndel
Herinneringen van Jo[bewerken | brontekst bewerken]
Van de vijf soldaten die uit het Wijbosch naar Indonesië gingen, zijn er maar drie teruggekomen.
Mijn verblijf in Indië werd voor mij een nachtmerrie. Wat was er gebeurd?
Een soldaat uit onze groep correspondeerde met een meisje uit Wijbosch. Op een dag zat hij zijn post te lezen. Terwijl ik dat zo aanzie, zeg ik tegen hem: "Ik ga eens kijken of er post is voor mij; mijn moeder is namelijk ernstig ziek." Zonder er bij na te denken zegt hij: "Je moeder is al drie weken dood".
Zijn correspondentievriendin had hem dat geschreven. Wat er toen door mij heengegaan is, weet ik niet. Ik herinner me, dat ik naar de leiding ben gegaan en daar gevraagd heb hoe of dat mogelijk was. Dat ik van anderen moest horen, dat mijn moeder al drie weken dood was en dat ik daar niets vanaf wist. Dat ze me niet geïnformeerd hadden. Ik heb ze toen de huid vol gescholden. Ik moest wel haast buiten zinnen zijn geweest. Ze kregen me niet tot bedaren. Daarop hebben ze er een aalmoezenier bijgehaald. Die heeft net zo lang op mij ingepraat tot ik weer aanspreekbaar was. Ze hebben de zaak onderzocht. Maar de vraag hoe dit had kunnen gebeuren bleef onbeantwoord. De brief over mijn moeder was tussen de paperassen zoek geraakt, heette het. Ik moest als voogd worden aangesteld over mijn jongere broer en mijn zussen. Mijn thuiskomst was dus dringend gewenst. Maar dat verliep uitermate moeilijk. De burgemeester kon me niet thuis krijgen. Een brief aan Prins Bernhard leverde ook niet het gewenste resultaat op.
Daarop heeft pastoor Vissers uit het Wijbosch ingegrepen. Deze is persoonlijk naar Den Haag gereisd. Als oud-aalmoezenier heeft hij het voor elkaar weten te brengen, mij naar huis te krijgen. Het was echter geen prettige thuiskomst, dat kunt u wel begrijpen. Daar stond ik dan, met plotseling de last van het voogdijschap op mijn schouders, omdat mijn ouders waren overleden.
Sindsdien heb ik weinig vertrouwen in de overheid.
Koninklijke onderscheiding[2][bewerken | brontekst bewerken]
De heer Hoogzaad heeft tijdens zijn 40-jarig dienstverband bij Jansen de Wit zeven verschillende afdelingen en twintig veranderingen in de werksituatie meegemaakt.
Hij ontving hiervoor in 1983 de eremedaille in brons in de Orde van Oranje-Nassau.
| Bronnen, noten en/of referenties |