U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Albert van de Burgt (1926 - 2005)
| Albert van de Burgt | ||
.jpg)
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Albert van de Burgt | |
| Roepnaam | Albert | |
| Geboorteplaats | Veghel | |
| Geboortedatum | 22 april 1926 | |
| Overl.plaats | Veldhoven | |
| Overl.datum | 26 oktober 2005 | |
| Partner(s) | Jo van den Bogaart | |
Albert van de Burgt [1][bewerken | brontekst bewerken]
Zoon van: Pieter van de Burgt en Johanna van Geffen
Geboren: 22 april 1926 te Veghel
Toenmalig adres: Hoeves Eerde
Legerplaats: Maastricht
Legeronderdeel: 1 - 4 - 6 - R.I.
Legernummer: 260422088
Rang/functie: soldaat
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 20 juni 1947
Naam van de boot: Sloterdijk
Verblijf op: Java
Datum terugkomst: 25 februari 1950
Naam van de boot: Louis Pasteur
Laatst bekende woonplaats: Veghel
Overleden: 6 oktober 2005 te Veldhoven
Herinneringen van Albert[bewerken | brontekst bewerken]
Een prima thuisfront, waar iedereen achter stond; ook veel correspondentie van buiten, die een grote steun voor ons was.
Vaak moet ik denken aan die tropenjaren overzee,
Vaak moet ik denken aan die tijden, die tijden van wel en wee.
Vaak moet ik denken aan onze vrienden, die daar nu rusten,
Ver, ver hier vandaan van hun vaderlandse kusten.
Johan is gestorven aan een lelijke ziekte typhus en niet aan malaria
In het militaire hospitaal van Batavia.
Mies en Broer zijn gesneuveld door een sniperschot.
Zij waren mijn beste vrienden, waarom trof juist hen dit lot?
Ook zijn er gevallen door een trekbom, die verstopt lag onder een brug.
Een oorverdovende knal, een groot gat, we vinden weinig van hen terug.
En op een nachtelijke patrouille moesten we Jo als vermist opgeven,
Nergens was hij te vinden en we vreesden voor zijn leven.
Zo schuilt er achter elk kruis, waar u het ook ziet,
Een hoop ellende en een hoop verdriet.
Veel ouders van ons, die leven al lang niet meer,
Daarom mogen wij hen niet vergeten en waardig gedenken, telkens weer.
Ik zou u van alles willen vragen,
Om even terug te denken aan die bittere dagen.
En even denken aan hen, die daar rusten in de tropische grond,
Even je laten gaan, naar een vriend, die daar zijn noodlot vond.
Bronnen, noten en/of referenties
|