Stephanus Wilhelmus van Kaathoven (1929 - 1987)

Stephanus Wilhelmus van Kaathoven
Persoonsinformatie
Volledige naam	Stephanus Wilhelmus van Kaathoven
Roepnaam	Stef
Geboorteplaats	Schijndel
Geboortedatum	18 augustus 1929
Overl.plaats	's-Hertogenbosch
Overl.datum	6 maart 1987
Partner(s)	Wilhelmina (Mien) Roovers‏‎

Stephanus Wilhelmus (Stef) van Kaathoven

Zoon van: Hendricus van Kaathoven en Adriana van Kessel
Geboren: 18 augustus 1929 te Schijndel
Toenmalig adres: Heikantstraat 23 / Stationsstraat 68
Legerplaats: Roermond
Legeronderdeel: 433 Bat.Inf.
Legernummer: 290818114
Rang/functie: soldaat
Datum vertrek naar Nederlands-Indië: 3 augustus 1949
Naam van de boot: Kota Inten
Verblijf op: Java
Datum terugkomst: 21 juni 1950
Naam van de boot:
Overleden: 6 maart 1987 te 's-Hertogenbosch

Herinneringen van Stef

(Stef is tijdens zijn verblijf in Indonesië afgekeurd vanwege slechthorendheid)
Laten we in gedachten weer eens een willekeurig erf opstappen en een kijkje nemen in de woning van een doorsnee kadi. De karbouwen, die aan het hek vastgebonden staan bij een hoop stro, lopen we met een air van "jaren in de tropen" voorbij, ondanks hun dreigende koppen. In het begin vertrouwden we die loeiende klompen vlees niet, ze hadden veel weg van een stier, die stond te mikken, waar ie je het beste op de horens kon nemen, met als gevolg dat we met samengeknepen tenen langs het gevaar liepen. Dat ons aanvankelijk wantrouwen niet helemaal ongegrond was, bewees wel de karbouw, die eens in volle vaart op 'n patrouille afstoof, omdat hij zich blijkbaar in het nauw gedreven voelde. Wat 't dier van plan was weet ik niet, maar in elk geval werden zijn snode plannen in de kiem gesmoord door een volledig gevuld brenmagazijn.
In het stof vóór het huis spelen 'n paar kinderen en deze kale kopjes hebben in één opzicht 'n veel gelukkiger jeugd dan hun soortgenoten in Nederland, die telkens weer in conflict komen met moeder vanwege 'n gescheurde blouse of broek. De anakjes in Indië kennen geen kledingvraagstuk om de doodeenvoudige reden, dat ze, althans bij huis, Adam imiteren. Ik heb me nooit verdiept in de aard van hun spel, maar dat ze minstens evenveel lol hebben als wij indertijd met hoepelen, is een feit, wat zeker is. Als massa zijn we veel meer hanteerbaar. Als één van ons 't tijdens een patrouille op zijn heupen kreeg, dan was eenmaal "hoera" roepen voldoende om hen dat op elk gewenst moment te doen herhalen. In Nederland zou een dergelijke peer slechts de reactie "wanne gekke fent" oogsten.
Wanneer we over de krioelende kinderen heen stappen en de constructie van het huis in ogenschouw nemen, dan valt onmiddellijk op, dat de architectuur nu niet direct van diepgaande studie getuigt. Er is een huis gebouwd en daar is alles mee gezegd. 'n Paar palen in de grond, wat bilikmatten eromheen, in dak van atap, in 't gunstigste geval pannen en de doorsnee inlander vindt, dat ie toch maar een aardige villa heeft. Weliswaar neemt de natte moeson af en toe een stukje wand mee, doch wie daarom geeft, is een kniesoor. Er is immer bilik genoeg en al krijgt 't geheel dan ook meer weg van 'n opgelapte broek, je zit droog.