U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Bewerken van Dames Korfbalvereniging Alico
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
Als eerste voorzitter fungeerde Theo Doreleijers met Ger van Herpen als eerste trainer, die ook de taak van Theo overnam als voorzitter van de wandelclub. Als medebestuursleden van de nieuwe dameskorfbalclub waren de beide dochters van Theo actief: Loes als penningmeesteresse en Mieke als secretaresse.<br> | Als eerste voorzitter fungeerde Theo Doreleijers met Ger van Herpen als eerste trainer, die ook de taak van Theo overnam als voorzitter van de wandelclub. Als medebestuursleden van de nieuwe dameskorfbalclub waren de beide dochters van Theo actief: Loes als penningmeesteresse en Mieke als secretaresse.<br> | ||
<br> | <br> | ||
Het eerste seizoen (1968 | Het eerste seizoen (1968/1969) was vooral een leerseizoen met veel trainen op conditie, speltechnische- en tactische oefeningen, alsook spelregelkennis. Een belangrijke rol hierbij speelde DKV Celeritas uit het Wijbosch, waarmee samen veel oefenstages werden gedaan. Dat er behoorlijke talenten in de club waren bleek al gauw, want men stevende jaar op jaar naar het kampioenschap toe. Ook de junioren bereikten vanaf 1969 tot 1975, onder leiding van Ger van Herpen, een bijzonder hoog niveau.<br> | ||
<br> | <br> | ||
Een zeer zware tegenslag kreeg de club te verwerken in 1974 toen voorzitter Theo Doreleijers op 9 april, op 51 jarige leeftijd, kwam te overlijden. Een groot verlies voor de club, maar ook voor de Schijndelse gemeenschap. Als nieuwe voorzitter diende zich Jan Jonker aan, afkomstig uit Amsterdam met een dochter die actief was bij de junioren. Ondertussen had het bestuur ook de nodige veranderingen ondergaan en de mensen van het eerste uur waren vertrokken. Het bestuur bestond nu uit: Jan Jonker (voorzitter); Sjanet Gevers (secretaresse); Henk Nederveen (penningmeester); Netty van Herpen (wedstrijdsecretaresse) en de leden Gerard Bissels en Ger van Herpen. Een volgende tegenslag kwam op 23 mei 1976 toen penningmeester Henk Nederveen kwam te overlijden.<br> | Een zeer zware tegenslag kreeg de club te verwerken in 1974 toen voorzitter Theo Doreleijers op 9 april, op 51 jarige leeftijd, kwam te overlijden. Een groot verlies voor de club, maar ook voor de Schijndelse gemeenschap. Als nieuwe voorzitter diende zich Jan Jonker aan, afkomstig uit Amsterdam met een dochter die actief was bij de junioren. Ondertussen had het bestuur ook de nodige veranderingen ondergaan en de mensen van het eerste uur waren vertrokken. Het bestuur bestond nu uit: Jan Jonker (voorzitter); Sjanet Gevers (secretaresse); Henk Nederveen (penningmeester); Netty van Herpen (wedstrijdsecretaresse) en de leden Gerard Bissels en Ger van Herpen. Een volgende tegenslag kwam op 23 mei 1976 toen penningmeester Henk Nederveen kwam te overlijden.<br> | ||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
Er kwam echter nog een totaal onverwachte en pijnlijke wending toen bleek dat de voorzitter, zonder enig overleg, de gehele damesclub had aangemeld bij het gemengde Koninklijk Nederlands Korfbal Verbond. Aanleiding was dat veel mannelijke supporters de Alico-boys (zaalvoetbal) hadden opgericht. Zij verzochten het bestuur of ze de trainingen mochten meedoen om hun conditie op peil te houden voor hun zaalvoetbalwedstrijden. De voorzitter, met gemengde korfbalervaring, zag hierin een reden om ook gemengd te gaan korfballen, maar de damesleden zagen dat helemaal niet zitten. Dus trad het hele bestuur af en werd er een interim-voorzitter aangesteld: de heer Sjef van der Heijden. Op 23 juni 1976 werd een algemene ledenvergadering uitgeschreven, waarin door stemming werd besloten om dameskorfbal te blijven spelen. Er werd een nieuw bestuur gekozen met L. Derks als voorzitter.<br> | Er kwam echter nog een totaal onverwachte en pijnlijke wending toen bleek dat de voorzitter, zonder enig overleg, de gehele damesclub had aangemeld bij het gemengde Koninklijk Nederlands Korfbal Verbond. Aanleiding was dat veel mannelijke supporters de Alico-boys (zaalvoetbal) hadden opgericht. Zij verzochten het bestuur of ze de trainingen mochten meedoen om hun conditie op peil te houden voor hun zaalvoetbalwedstrijden. De voorzitter, met gemengde korfbalervaring, zag hierin een reden om ook gemengd te gaan korfballen, maar de damesleden zagen dat helemaal niet zitten. Dus trad het hele bestuur af en werd er een interim-voorzitter aangesteld: de heer Sjef van der Heijden. Op 23 juni 1976 werd een algemene ledenvergadering uitgeschreven, waarin door stemming werd besloten om dameskorfbal te blijven spelen. Er werd een nieuw bestuur gekozen met L. Derks als voorzitter.<br> | ||
<br> | <br> | ||
Een zestal dames besloot om over te stappen naar het gemengde korfbal. Er werd al op hoog niveau gespeeld namelijk in de overgangsklasse en dat is vlak onder de top, maar de selectie moest nu dus sterk worden aangepast met 4 junioren en 2 dames uit de senioren. Hoe hoog het niveau bij de junioren was, bleek wel in het seizoen 1976 | Een zestal dames besloot om over te stappen naar het gemengde korfbal. Er werd al op hoog niveau gespeeld namelijk in de overgangsklasse en dat is vlak onder de top, maar de selectie moest nu dus sterk worden aangepast met 4 junioren en 2 dames uit de senioren. Hoe hoog het niveau bij de junioren was, bleek wel in het seizoen 1976/1977 toen het team met deze junioren in de overgangsklasse met 7 punten voorsprong en ongeslagen kampioen werd en promoveerde naar de hoogste klasse van de Dames Korfbal Bond. Dit was het moment voor Ger van Herpen om glorievol afscheid te nemen als toptrainer van Alico, dat hij vanaf de oprichting in acht jaar naar de hoogste afdeling bracht. Voorwaar een fantastische prestatie van de trainer en het team. Hierna speelde Alico nog een paar jaar op het hoogste niveau, maar daarna konden ze zich helaas niet langer handhaven. De ene na de andere trainer wisselden elkaar af maar de resultaten bleven achter op de gewenste. Hierna kwam een samenwerking tussen Will den Otter en Ger van Herpen tot stand. Na een gedegen voorbereiding was Will ver genoeg gevorderd om zowel de coaching als de training over te nemen. Onder zijn leiding wist Alico het inmiddels verloren gegane terrein terug te winnen. Zo'n 14 jaar heeft hij de dames van Alico onder zijn hoede gehad, met wisselend succes, maar toch bijna altijd in de top van het korfbal. Vooral met de jeugdteams junioren A en B heeft hij tientallen kampioenschappen mogen vieren. Maar ook voor hem brak de tijd aan om het over een andere boeg te gooien. Hij stopte als trainer en ging verder als scheidsrechter. <br> | ||
<br> | <br> | ||