U kunt ons steunen door lid van de Heemkundekring Schijndel te worden. Iedere dinsdagochtend zijn wij tussen 10 en 12 uur in de heemkamer: Cultureel Centrum 't Spectrum, Steeg 9 g, Schijndel. |
Bewerken van Maria Kleuterschool
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 75: | Regel 75: | ||
Toen ik aan deze brief begon, was ik eigenlijk van plan om jou te vertellen waarom de 1933 foto van ons Toos en mij op de speelplaats van de bewaarschool (ook wel kakschool, kleuterschool, of fröbel school geheten) misschien in de rubriek "[[Het Rijke Roomsche Leven]]" past. <br> | Toen ik aan deze brief begon, was ik eigenlijk van plan om jou te vertellen waarom de 1933 foto van ons Toos en mij op de speelplaats van de bewaarschool (ook wel kakschool, kleuterschool, of fröbel school geheten) misschien in de rubriek "[[Het Rijke Roomsche Leven]]" past. <br> | ||
Dat komt vanwege die lange kousen die ik aan had. Waarom hadden kleine jongentjes lange kousen aan? Niet vanwege de kou maar vanwege de bisschop van 's-Hertogenbosch, monseigneur Alphons Diepen. Als ik het goed begrepen heb was hij het die de zedelijkheid wilde bevorderen door alles wat bloot was te bedekken. Dus mochten wij jongens geen kniekousen dragen!! <br> | Dat komt vanwege die lange kousen die ik aan had. Waarom hadden kleine jongentjes lange kousen aan? Niet vanwege de kou maar vanwege de bisschop van 's-Hertogenbosch, monseigneur Alphons Diepen. Als ik het goed begrepen heb was hij het die de zedelijkheid wilde bevorderen door alles wat bloot was te bedekken. Dus mochten wij jongens geen kniekousen dragen!! <br> | ||
Maar jongen van drie en vier jaar lopen graag hard, en doen aan bok springen, doen "de lèste, gè bent" als ze bijna bij een vriend of klasgenoot thuis zijn. En ze vallen natuurlijk waarbij ze hun knieën zeer doen en gaten in hun kousen krijgen. Ons moeder zei wel eens: "Met wat zalf en verbandje worden die knieën van zelf beter, maar die kousen, verdorie nog toe, die moet altijd gestopt worden." (Ik heb na al die jaren toch nog littekens op m'n knieën). Op een gegeven moment was | Maar jongen van drie en vier jaar lopen graag hard, en doen aan bok springen, doen "de lèste, gè bent" als ze bijna bij een vriend of klasgenoot thuis zijn. En ze vallen natuurlijk waarbij ze hun knieën zeer doen en gaten in hun kousen krijgen. Ons moeder zei wel eens: "Met wat zalf en verbandje worden die knieën van zelf beter, maar die kousen, verdorie nog toe, die moet altijd gestopt worden." (Ik heb na al die jaren toch nog littekens op m'n knieën). Op een gegeven moment was on moeder het beu met al dat kousen stoppen en besloot ze me met kniekousen aan naar school te sturen. <br> | ||
Toen was daar een zuster: zuster Antonie. Die zal wel zo'n beetje een eenpersoons zedenpolitie van de bewaarschool zijn geweest. Ik herinner me (na meer dan zeventig jaren!) dat ze een valse glimlach had. Ik had nogal grote oren en zij had er een sadistisch plezier in om me daar aan te trekken. En dat deed zeer, vooral als ze zo'n oor ook draaide. Ook had ze het op mijn krullen. Ik was ons moeders trots want ik had een hoofd vol prachtige blonde krullen, zo'n beetje als een uitgebloeide paardenbloem. Dat kun je op die foto niet zien, want ons Toos heeft me die krullen eens afgeknipt. Maar dat is een ander verhaal. Zuster Antonie trok graag aan mijn krullen. Dat deed ook zeer. Wanneer ze dat deed, zei ze: "Oerlemanneke, Oerlemanneke! Gekrulde haren, gekrulde zinnen; gekruld van buiten, gekruld van binnen!" <br> | Toen was daar een zuster: zuster Antonie. Die zal wel zo'n beetje een eenpersoons zedenpolitie van de bewaarschool zijn geweest. Ik herinner me (na meer dan zeventig jaren!) dat ze een valse glimlach had. Ik had nogal grote oren en zij had er een sadistisch plezier in om me daar aan te trekken. En dat deed zeer, vooral als ze zo'n oor ook draaide. Ook had ze het op mijn krullen. Ik was ons moeders trots want ik had een hoofd vol prachtige blonde krullen, zo'n beetje als een uitgebloeide paardenbloem. Dat kun je op die foto niet zien, want ons Toos heeft me die krullen eens afgeknipt. Maar dat is een ander verhaal. Zuster Antonie trok graag aan mijn krullen. Dat deed ook zeer. Wanneer ze dat deed, zei ze: "Oerlemanneke, Oerlemanneke! Gekrulde haren, gekrulde zinnen; gekruld van buiten, gekruld van binnen!" <br> | ||
Ik weet niet wat voor een gezicht ze heeft moeten maken toen ik daar op een maandagmorgen met kniekousen de speelplaats op wandelde. Wel weet ik dat ze heel verontwaardigd was en me heel hard bij mijn oor naar de klas heeft gesleept waar ze in een kast zo'n beetje van alles had liggen. Ze haalde daar wat touwtjes vandaan en een schaar. Ze heeft toen dat touwtje in zes stukken geknipt, ongeveer allemaal even lang. Toen heeft ze mijn bretels los gemaakt van voren en van achteren aan alle lussen van mijn bretels een stukje touw geknoopt. Het ander eind van elk touwtje heeft ze toen nauwkeurig vast gemaakt aan de knopen van mijn broek, zodat ze mijn broek zover omlaag kon trekken dat de broekspijpen mijn blote knieën dekten. Toen heeft ze me terug gebracht naar de speelplaats. Nou moet je eens bedenken hoe een kleine jongen zich voelt als zijn broek hem tussen de knieën hangt met die belachelijke touwtjes aan zijn bretels. Je kunt maar amper lopen, laat staan rennen. Ik kende het woord toen nog niet, maar wel het gevoel van gefrustreerd zijn. Het is wel bekend dat, als je gefrustreerd word, word je kwaad en als je kwaad word, ben je in staat om gewelddadigheid te begaan. Zelfs als je maar vier jaar oud bent. Ik heb wel even geprobeerd om aan die lage broek te wennen, maar dat ging niet goed. Ineens, en ik weet niet meer hoe het gebeurde, ben ik toen naar zuster Antonie gelopen en ik heb ik haar zo hard mogelijk tegen haar benen geschopt. Wat zal die verbaasd zijn geweest! Vóórdat ze me bij mijn oren of mijn krullen kon grijpen, heb ik mijn broek zo hoog mogelijk opgetrokken zodat ik kon lopen en ben toen hard naar huis gelopen. <br> | Ik weet niet wat voor een gezicht ze heeft moeten maken toen ik daar op een maandagmorgen met kniekousen de speelplaats op wandelde. Wel weet ik dat ze heel verontwaardigd was en me heel hard bij mijn oor naar de klas heeft gesleept waar ze in een kast zo'n beetje van alles had liggen. Ze haalde daar wat touwtjes vandaan en een schaar. Ze heeft toen dat touwtje in zes stukken geknipt, ongeveer allemaal even lang. Toen heeft ze mijn bretels los gemaakt van voren en van achteren aan alle lussen van mijn bretels een stukje touw geknoopt. Het ander eind van elk touwtje heeft ze toen nauwkeurig vast gemaakt aan de knopen van mijn broek, zodat ze mijn broek zover omlaag kon trekken dat de broekspijpen mijn blote knieën dekten. Toen heeft ze me terug gebracht naar de speelplaats. Nou moet je eens bedenken hoe een kleine jongen zich voelt als zijn broek hem tussen de knieën hangt met die belachelijke touwtjes aan zijn bretels. Je kunt maar amper lopen, laat staan rennen. Ik kende het woord toen nog niet, maar wel het gevoel van gefrustreerd zijn. Het is wel bekend dat, als je gefrustreerd word, word je kwaad en als je kwaad word, ben je in staat om gewelddadigheid te begaan. Zelfs als je maar vier jaar oud bent. Ik heb wel even geprobeerd om aan die lage broek te wennen, maar dat ging niet goed. Ineens, en ik weet niet meer hoe het gebeurde, ben ik toen naar zuster Antonie gelopen en ik heb ik haar zo hard mogelijk tegen haar benen geschopt. Wat zal die verbaasd zijn geweest! Vóórdat ze me bij mijn oren of mijn krullen kon grijpen, heb ik mijn broek zo hoog mogelijk opgetrokken zodat ik kon lopen en ben toen hard naar huis gelopen. <br> | ||
Dit is eigenlijk het eind van mijn relaas, want ik weet niet meer wat er gebeurd is toen zowat op de midden morgen helemaal alleen thuis aan kwam. Wat heeft ons moeder gezegd toen ze die stomme touwtjes aan mijn bretels zag en mijn broek tussen mijn knieën? Wat heb ik gezegd om uit te leggen wat er zoal gebeurd was op die maandag morgen? Ik weet het echt niet. Ben ik van toen af aan met kniekousen naar school gegaan? Ik weet het allemaal niet.<br> | Dit is eigenlijk het eind van mijn relaas, want ik weet niet meer wat er gebeurd is toen zowat op de midden morgen helemaal alleen thuis aan kwam. Wat heeft ons moeder gezegd toen ze die stomme touwtjes aan mijn bretels zag en mijn broek tussen mijn knieën? Wat heb ik gezegd om uit te leggen wat er zoal gebeurd was op die maandag morgen? Ik weet het echt niet. Ben ik van toen af aan met kniekousen naar school gegaan? Ik weet het allemaal niet.<br> | ||
Ons vader had een broer die pater was en twee zussen die zuster van Schijndel waren. Ik kan me alleen maar inbeelden, dat ze vroeg of laat gehoord hebben wat me met zuster Antonie overkomen was. Ik veronderstel dat ze allereerst geschandaliseerd waren omdat iemand in de familie zich zó misdragen had. Maar ik weet zeker, dat ze met z'n drieën hartelijk hebben zitten lachen om wat Wouth toch gedaan had. <br> | Ons vader had een broer die pater was en twee zussen die zuster van Schijndel waren. Ik kan me alleen maar inbeelden, dat ze vroeg of laat gehoord hebben wat me met zuster Antonie overkomen was. Ik veronderstel dat ze allereerst geschandaliseerd waren omdat iemand in de familie zich zó misdragen had. Maar ik weet zeker, dat ze met z'n drieën hartelijk hebben zitten lachen om wat Wouth toch gedaan had. <br> | ||
Ik heb nog andere herinneringen aan zuster Antonie want later heeft ze ons catechismusles gegeven en nog later heeft ze me geholpen om | Ik heb nog andere herinneringen aan zuster Antonie want later heeft ze ons catechismusles gegeven en nog later heeft ze me geholpen om misdienaar te worden. Je hoeft me niet te geloven, maar nu ik naar een kerk ga waar alles een beetje anders is en waar geen Latijn wordt gebruikt, zeg ik wel eens bij m'n eigen dat langste stuk Latijn van de introïtus namelijk de confiteor. Misschien weet je wel niet wat dat is, want dat is allemaal al lang uit de kerk mode. | ||
Ik verbaas me wanneer ik merk dat ik dat nog helemaal ken, meer dan zeventig jaar later. <br> | Ik verbaas me wanneer ik merk dat ik dat nog helemaal ken, meer dan zeventig jaar later. <br> | ||
Zuster Antonie zou trots op me zijn. <br> | Zuster Antonie zou trots op me zijn. <br> | ||